برای نوزادان در این سن «پوشیدن» غذا بسیار جذابتر از خوردن آن است! و شما نمیتوانید نظرشان را عوض کنید و مانع از انجام این کار شوید. آنها هنوز در حال یادگیری راجع به بافتها و اشیاء هستند. بازی با غذا برای آنها بهترین راه یادگیری است.هر چند شاید دیدن موز له شده در لا به لای موهای آنها یا چکیدن ماست از میان انگشتانشان، صحنهٔ جالبی نباشد، اما متأسفانه نخواهید توانست که نوزادتان را از کاوش کردن غذایش باز دارید. تعداد زیادی پیش بند آماده کنید و با یک دستمال مرطوب کنارش بایستد تا او را تمیز کنید. هنگام شب نیز وان حمام را آماده کنید تا قبل از خواب به خوبی تمیزش کنید. فقط به یاد داشته باشید که این مرحله نیز، مانند دیگر مراحل بالاخره میگذرد.
از آنجا که نوزادتان دندان درآورده است، دوست دارد که از آنها نه تنها در خوردن غذا و روی عروسکها و مبلمان منزل استفاده کند، بلکه تمایل دارد که آنها را روی شما نیز امتحان کند.برای اینکه او را از این کار باز دارید، قاطعانه عمل کنید. او را کنار بکشید و بگویید «آخ» یا «گاز نه». با صدایی یکنواخت این جمله را ادا کنید تا متوجه شود که شوخی نمیکنید. اگر به اندازه کافی این کار را انجام دهید، طولی نخواهد کشید که نوزادتان پیام شما را درک کرده و به سراغ گاز گرفتن اشیائی میرود که در مقابل او واکنشی نشان ندهند.
به ترسی که نوزاد بین ۹ تا ۱۱ ماهگی از خود نشان میدهد - که حداقل تا ۱۲ ماهگی شاهد آن خواهید بود - اضطراب جدایی گفته میشود. این اضطراب نشان دهندۀ وابستگی عمیق نوزاد به شما است. از آنجا که نوزاد به مادرش وابسته است، آموخته است که از او انتظار عشق و محبت، اطمینان، توجه و مواظبت در برابر غریبهها را داشته باشد. به محضی که نوزاد این خَبط شما را (که او را ترک کردید) فراموش کند، آرام شده و به افراد جدیدی که اطرافش هستند، علاقه نشان میدهد.
در این دوره نوزادتان به یک باره از همه چیز میترسد. او برای «کمک کردن» به شما در آشپزی و تمیز کردن خانه، همیشه جلوی دست و پایتان را میگرفت. اما حالا از صداهای ساده مانند صدای جارو برقی و مایکرویو میترسد. دلیل آن این است که نوزادتان بزرگتر شده و بیشتر از چیزهای خطرناک آگاه شده است و صداها را با خطر مرتبط میداند. در واقع این اتفاقِ خوبی است! به طرق مختلفی میتوانید به او کمک کنید که احساس بهتری داشته باشد و نترسد. اول اینکه هنگامی که نوزادتان بیدار یا در اتاق است، جارو برقی را روشن نکنید. میتوانید برای او یک جارو برقی اسباب بازی بخرید و به او اجازه بدهید که به همراه شما خانه را جارو کند. او را مسخره نکنید و از دستش ناراحت نشوید، در عوض با او همدری کنید و به او نشان دهید که درکَش میکنید و قصد ترساندن او را ندارید. بالاخره بر این ترسها غلبه خواهد کرد و هنگام تمیز کردن خانه و آشپزی در کنارتان، جیغ و داد نخواهد کرد.
اگر پاهایش کمی پرانتزی و قوس دار به نظر میرسد و نگران این مسأله هستید، خیالتان راحت باشد. اکثر نوزادان با پاهای پرانتزی شروع به راه رفتن میکنند و تا دو سال هم به همان حالت راه میروند، زیرا استخوانهایشان به اندازه کافی رشد نکرده و ماهیچههایشان به اندازه کافی قوی نشدهاند.با گذشت زمان ساق و قوزک پای نوزاد قوی شده و مانند سایر کودکان بازی میکند و میدود. اگر نگران این موضوع هستید، در ویزیت بعدی حتماً با پزشک راجع به آن صحبت کنید. او تشخیص خواهد داد که آیا میزان قوس پاها نسبت به سن نوزاد، بیش از حد طبیعی است یا خیر.