در این سنین، کودک از نظر جسمی، روانی، شناختی و حتی عاطفی رشد سریعی دارد. از آنجا که کودکان در حال رشد بوده و اجزای گوناگون بدن آنها همچون استخوان‌ها،دندان ها، عضلات و سلول‌های خونی در حال کامل شدن هستند. بنابراین، در مقایسه با بزرگسالان به نسبت وزن بدن شان به مواد مغذی بیشتری نیاز دارند.
یک کودک پیش دبستانی از نظر دریافت غذا کاملاً وابسته به دیگران است. او از عادات غذایی والدین و سایر افرادی که مراقبتشان را بر عهده دارند، پیروی می کند. هدف از توصیه‌های تغذیه‌ای برای کودکان دو تا شش ساله، تأمین حداکثر رشد، تکامل و شکل گیری رفتارهای مثبت غذا خوردن در این گروه سنی است.
بین سنین دو تا پنج سال، تغییرات وسیعی در روند تکاملی و مهارت‌های یادگیری کودکان اتفاق می افتد. در پایان دو سالگی رشد جسمی و مغزی کاهش می یابد و به طور مشابه نیازهای تغذیه‌ای و اشتها نیز کم می شود. در حوالی دو تا پنج سالگی متوسط افزایش وزن کودک دو کیلوگرم و افزایش قد کودک هفت سانتی متر در هر سال افزایش می یابد و شکم جلوآمده کودک صاف شده و بدن او لاغرتر می شود . کاهش طبیعی اشتهادر این سنین اغلب موجب ایجاد نگرانی در مادر می شود و باید به والدین اطمینان داد که اگر رشد طبیعی است، کودک به میزان کافی غذا دریافت می کند.
اگر غذا به کودک در محیط آرام داده شود، پذیرش غذا از سوی کودک بهتر خواهد شد. وعده‌های غذایی اصلی ومیان وعده هاباید با توجه به زمان اشتهای کودک سرو شوند. به علاوه، بهتر است وعده‌های غذایی متعدد اما کم حجمی در طول روز به کودک داده شود. بر اساس قاعده کلی و کاربردی، مقدار غذای کافی که باید به کودک داد، یک قاشق سوپ خوری به ازای هر سال از سن اوست و غذای بیشتر باید مطابق با اشتهای کودک باشد.
در ضمن، دمای زیاد غذا از طرف کودکان پذیرفته نمی شود. بسیاری از کودکان غذای ولرم را ترجیح می دهند، همچنین زیبایی و نظم را باید در ارائه غذا به کودک در نظر گرفت.
نکته آخر اینکه اجازه بدهید، کودک با سایر افراد خانواده غذا بخورد زیرا او هم آداب غذا خوردن را یاد می گیرد و هم با تقلید از دیگران تشویق به امتحان کردن غذاهای تازه می شود.
دکتر سعید حسینی متخصص تغذیه
