در دوران بارداری به دلیل این که مقداری از آهن بدن مادر توسط جفت و جنین مصرف مقداری هم صرف افزایش حجم خون مادر می شود، مشکل کم خونی شیوع زیادی پیدا می کند. البته بالا رفتن مقدار مصرفی اهن در دوران بارداری در مادرانی که ذخیره ی کافی آهن داشته یا از رژیم غذایی سالم برخوردار هستند و مکمل آهن مصرف می کنند مشکلی ایجاد نمی کند. شایع ترین عواملی که موجب کم خونی در زنان می شود عبارتند از :
* سوء تغذیه.
* بیماری های خونی مانند تالاسمی.
* خونریزی های دوران بارداری، هنگام وضع حمل و بعد از آن.
* بیماری های گوارشی.
* حاملگی های متعدد و نزدیک به هم.
* بیماری های انگلی نظیر مالاریا.
زنانی که قبل از دوران حاملگی مبتلا به بیماری کم خونی هستند غالباً مقاومت و تحمل کمتری در برابر خونریزی های هنگام زایمان و پس از آن داشته و نیازمند مراقبت های ویژه می باشند. طبیعی است که این دسته از زنان در دوران بارداری توسط پزشک با ماما شناسایی شده و تحت درمان ویژه قرار می گیرند هر چند که معالجه و کنترل کم خونی پیش از آغاز بارداری بسیار مفید تر و موثرتر از درمان طی حاملگی بوده و از ایجاد بسیاری از گرفتاری های مادر و جنین پیشگیری می کند. جهت آگاهی بیشتر یادآور می شود که علایم کم خونی عبارتند از :
* سر گیجه، ضعف عمومی و احساس خستگی مداوم.
* رنگ پریدگی در ناحیه ی پوست بدن و مخاط داخلی نظیر داخل پلک ها، لب ها و بستر ناخن.
