وقتی که شما برای اولین بار پدر یا مادر می شوید، ممکن است خود را درون حجم وسیعی از توصیه‌های دیگران و همچنین راهنمایی‌های متخصیین بیابید. بنابراین ممکن است شما اطلاعات متناقض بسیاری را به خصوص در مورد موضوع عادت‌های خوابی کودک بشنوید. هرچند که کتاب‌های بسیاری در مورد این موضوع نوشته‌شده‌است، اما در این چگونه یاد می گیریم که خواباندن کودک در تمام طول شب آنقدرها هم پیچیده نیست، با این وجود همیشه واقعیت به آن اندازه که ما دوست داریم ساده نیست.
بپذیرید که تا یک سن مشخص، کودکان توانایی فیزیکی برای خوابیدن در تمام طول شب را ندارند. نوزادها از لحاظ فیزیولوژیکی نیاز دارند که هر چند ساعت یکبار شیر بخورند تا تغذیه شوند. مجبور ساختن یک نوزاد برای خوابیدن در تمام طول شب (بوسیله دارو و…) می‌تواند خطرات جدی برای سلامتی او داشته باشد. نوزادها نیاز دارند که هر دو ساعت یکبار شیر بخورند، از سن 3 الی 4 ماهگی اکثر کودکان سالم قادر هستند که در تمام طول شب بخوابند.
انتظارات واقع‌بینانه داشته‌باشید. بسیاری از پزشکان سن 4ماهگی را برای زمانی که از آن به بعد یک نوزاد قادر است “در تمام طول شب بخوابد” اعلام کرده‌اند، اما این گونه از آن برداشت کنید که منظور از تمام طول شب در واقع 5 الی 6 ساعت خواب بدون وقفه است. اگر شما احساس بی‌خوابی میکنید سعی نکنید کودکتان را بخوابانید و زمانی اینکار را انجام دهید که خودتان هم می‌خواهید به رخت‌خواب بروید و بخوابید، بدین ترتیب شما نیز وقت بیشتری برای استراحت دارید!
بلافاصله قبل از اینکه بخواهید کودک خود را بخوابانید کودک خود را تغذیه کنید. برخی از متخصصین خلاف این گفته را پیشنهاد می‌دهند زیرا آنها اعتقاد دارند که کودک زمانی به خواب می‌رود که نیاز غذایی داشته باشد. اما کودکان از لحاظ زیستی به گونه‌ای برنامه ریزی شده‌اند که بعد از غذا خوردن به خواب فرو روند. بنابراین، این گونه بنظر می‌رسد که پذیرفتن این امر ذاتی بهتر از مقابله با آن است. به همان اندازه که جلوگیری از شکل گرفتن این عادت وقت خواهد گرفت به همان اندازه نیز آموزش کودکتان تا وقتی بالغ‌تر شود و بتواند این عادت را ترک کند وقت خواهد برد و اینکار وقتی او بزرگتر شد آسان‌تر می‌باشد، بنابراین فعلا چنین کاری را انجام ندهید.
زمان خواب مناسبِ کودکتان را بیابید. برای اینکه کودکتان را در آغاز شب بخوابانید، او را قبل از اینکه بسیار خسته شود در جایش قرار دهید. کودکی که خیلی زیاد خسته شده باشد خواباندنش بسیار سخت می شود و اصولا مدت زمان لازم برای خواباندن آن از مدت زمان لازم برای خواباندن کودکی که اندکی قبل از خسته شدن در تختش گذاشته می‌شود طولانی‌تر می‌گردد. شما نیز باید هنگامی که کودکتان در حال خمیازه کشیدن یا مالش چشمانش هست در حال آماده کردن مقدمات خواب او باشید و در این حین او باید شاد و آرام باشد.
هنگام برداشتن کودکتان از تختش وقتی که در طول شب از خواب بیدار می‌شود مراقب باشید. اگر او پریشان حال است او را بغل کنید و آرامَش کنید. او وقتی که بداند به نیازهایش توجه می‌شود و نادیده گرفته نمی‌شود احساس امنیت بیشتری خواهد کرد. سعی کنید بین نق زدن و گریه کردن که نیاز به توجه دارد تمایز قائل شوید. بعضی از کودکان هنگامی که در خواب از حالتی به حالت دیگر منتقل می‌شوند نق می‌زنند، اگر شما کودکتان را هنگامی که در حال نق‌زدن است بغل کنید ممکن است باعث شوید که واقعا از خواب بیدار شود، درحالیکه اگر او را چند ثانیه به حال خودش بگذارید ممکن است که خودش دوباره به خواب فرو رود. ممکن است مدت زمان زیادی طول بکشد که یک پدر و مادر بفهمند که کدام یک از گریه‌های کودکشان نیاز به توجه دارد و کدامیک نه.
شرایط را برای خواب مناسب مهیا کنید. به عنوان مثال شاید شما هنگامی که اتاق تاریک است راحت‌تر میتوانید کودکتان را بخوابانید. برخی صداهای خاص مانند صدای چرخش پره‌های یک پنکه یا چیزهای مشابه با آن می‌تواند بعضی از کودکان را آرام کند و احساس راحتی به آنها بدهد. برخی از کودکان نیز درون پتو راحت تر می‌خوابند (اگر شما کودکتان را درون پتو پیچیده‌اید، مطمئن شوید که پتو به راحتی شل نمی‌شود و روی صورتش قرار نمی‌گیرد). برخی دیگر نیز ممکن است با یک پستانک احساس راحتی بیشتری کنند. آزمایش کنید تا بفهمید کدامیک از این روش‌ها روی کودک شما جواب می‌دهد.
