نوزادتان تا این زمان، قوانینی برای خودش وضع کرده است که در مرتبهٔ اول، و پس از آن در مرتبهٔ دوم و... به سراغ چه کسانی باید برود.میدانید که نوزاد به شما بسیار وابسته شده است. او این مسأله را، هر بار که او را ترک میکنید، با گریههای خود و ابراز ناراحتی نشان میدهد. حتی وقتی او را پیش پدر، مادر بزرگ یا پرستارش میگذارید نیز همین رفتار را از خود نشان میدهد. حتی وقتی که پدرش میتواند به او غذا بدهد هم اصرار دارد که شما این کار را انجام دهید. تا شش ماهگی، نوزادتان با هر پرستاری کنار میآید، مخصوصاً به کسانی که نسبت به نیازهای او حساس هستند؛ اما در حدود هفت ماهگی، اکثر نوزادان فقط به یک نفر وابسته میشوند و او معمولاً مادرشان است. اما اکنون که چند ماه گذشته، این وابستگی کماکان در او دیده میشود و هنوز باید با اضطراب جدایی ناشی از آن، دست و پنجه نرم کنید.
در مطالعههای دیگر در خصوص وابستگی نوزاد، محققان اتاقی را آماده کردند که در آن مادر، پدر، پدر بزرگ، مادر بزرگ و پرستار نوزاد حضور داشتند. وقتی نوزاد نیازمند آرامش یا کمکی بود، معمولاً به شخصیت اصلی این وابستگی، یعنی مادر مراجعه میکرد. سپس از مادران خواستند که اتاق را ترک کنند. برخی از نوزادان شروع به گریه کردند و برخی دیگر فقط ابراز ناراحتی کردند و حتی بهت زده شدند. از آنجایی که سایر افرادِ آشنا و با محبت در کنار آنها بودند، نوزادان خیلی زود ساکت شدند. هرکدام از این نوزادان برای آرامش و مراقبت، به فرد دومی که در سلسه مراتب وابستگی آنها قرار داشت، مراجعه کردند. که این فرد دوم اغلب پدر بود. سپس از پدران خواستند که اتاق را ترک کنند. نوزاد بسته به وضعیت سلسه مراتب وابستگیاش، به سمت پرستار، پدر بزرگ و یا مادر بزرگ رو کرد.