کارگروه پزشکی پرتال جامع کودک،مهدکودک و خانواده: هنوز فکر جدایی از شما برای نوزاد وحشت آور است.
اگرچه اضطراب جدایی عموماً در نوزادان ۷ ماهه دیده میشود، اما این مسأله در یک سالگی نیز رایج است. با اینکه نوزادتان روز بروز مستقلتر میشود، هنوز فکر جدایی از شما برایش وحشت آور است. او همیشه میداند که هر وقت به شما نیاز داشته باشد، پیش او هستید، ولی ممکن است حتی وقتی که پرستار مورد علاقۀ او یا مادربزرگش مواظب او باشند، باز هم بترسد.
نوزادتان ممکن است در میان سایر کودکان، زیاد اجتماعی نباشد. اگر هنگامی وارد گروه بازی میشوید، نوزادتان گوشه گیر به نظر میرسد و نسبت به کاری که سایر بچهها انجام میدهند، علاقهای نشان نمیدهد، اجازه بدهید که به تنهایی بازی کند. سعی نکنید که او را مجبور کنید. اگر دیدید که به سایر بچهها نگاه میکند و دوست دارد که به آنها ملحق شود، ولی به نظر کمی خجالت میکشد، سعی کنید او را پیش آنها ببرید و در حالی که بازی میکند کنارش بنشینید. تا زمانی که مطمئن نشدهاید که با این وضعیت سازگاری پیدا کرده و احساس امنیت میکند، او را ترک نکنید.
رشد نوزاد: برخی از نوزادان در تمام دورۀ یک سال اول، در صدر جدول رشدشان قرار دارند. اما گاهی اوقات ممکن است در معاینۀ یک سالگیشان %۵۰ افت داشته باشند. این مسأله برای والدینی که از رشد سالم نوزادشان خوشحال بودهاند، کمی ناراحت کننده خواهد بود. اگر پزشکتان مسألۀ نگران کنندهای نمیبیند، دلیلی ندارد که شما نگران باشید. شاید رشد نوزادتان در اولین سال تولدش کمی یکنواخت شده باشد. قد او در دوران بلوغ، مسألهای ژنتیکی است، بنابراین قد فعلی او در جدول رشد، مسألۀ بسیار مهمی نیست. در صورتی که پزشکتان تغییر نگران کنندهای را در او تشخیص بدهد، شما را در جریان خواهد گذاشت. اگر در این باره چیزی به شما نگفته است، بدانید که نوزادتان از رشد کاملاً سالمی برخوردار است.
دوست دارید که نوزادتان حرف بزند؟ لازم نیست فقط راجع به هر حادثهای که پیش میآید، حرف بزنید – با استفاده از زبان بدنی و صدایی جذاب. مانند جملۀ سادۀ «اوه، آب میوه ریخت روی زمین» یا «نگاه کن توپ داره روی فرش غلت میخوره». کارهایی را که انجام میدهید و رفتار نوزادتان را توصیف کنید. راجع به اشیاء و حوادثی که رخ میدهند (مثل ریخته شدن آب میوه روی فرش) حرف بزنید و بقیۀ کار را بسپارید به نوزادتان. او به زودی زبان باز میکند و حرف میزند!