کودکان نوپا خیلی بامزه هستند، حتی زمانی که کارهایی می‌کنند که نباید انجام دهند. خیلی سخت است که جلوی خندۀ خود را بگیرید. اما لبخندتان این پیام را به او ارسال می‌کند که واقعاً بالا و پایین پریدن او روی کاناپه با کفش‌هایش یا درآوردن تمام دستمال کاغذی‌ها از جعبه، ایراد زیادی ندارد. کودکان در این سن خیلی بیشتر از آنچه که می‌توانند حرف بزنند، می‌فهمند، اما زبانی که آن را بهتر از تمام زبان‌ها می شناسند، زبان بدن است. با هر بار خندۀ شما، تأثیر جملۀ "این کار را نکن" خنثی می‌شود.
وقتی کودکتان کار ناپسندی انجام می‌دهد حواستان باشد که چهره و صدایتان نیز این ناخرسندی را به او انتقال دهد. وقتی دستمال کاغذی را از جعبه بیرون می‌کشد داد نزنید، اما اخم کنید و با صدایی حاکی از نارضایتی آن را بیان کنید. با این کار دستمال کاغذی‌ها سر جای خود خواهند ماند. ثابت قدم باشید. اگر رفتار بد او را یک بار اصلاح کنید و بار دیگر اهمیتی به آن ندهید، دربارۀ انتظاراتتان از او، نشانه‌هایی گیج‌کننده برایش ارسال می‌کنید.
