قطع کردن حرف‌هایتان راهی است برای جلب توجه شما؛ کار آزار دهنده‌ای است اما مؤثر!
کودک نوپا اغلب زمانی که والدینش برای مدتی طولانی ظاهراً غایب هستند (به لحاظ عاطفی، نه به لحاظ جسمانی)، برای مثال هنگامی که با تلفن صحبت می‌کنند یا پشت کامپیوتر نشسته‌اند، صحبت‌هایشان را قطع می‌کند. سعی کنید این نوع کارها را محدودتر کنید و به لحاظ عاطفی برای او حضور داشته باشید؛ این کارها را به زمانی که کودکتان چرت می‌زند یا غرق در بازی است موکول کنید. وقتی سرتان شلوغ است، با کشیدن دستتان بر سرش و لبخند زدن، با او در تماس باشید.
گفتن جملهٔ "یک دقیقه صبر کن" تأثیری ندارد، زیرا کودک 23 ماهه نمی‌داند که یک دقیقه چقدر طول می‌کشد. یک دقیقه ظاهراً یک عمر طول می‌کشد! یک بررسی سریع انجام دهید تا ببینید که آیا به جز توجه به چیز دیگری برای مثال تعویض پوشک، نیاز دارد یا خیر.
سریع تسلیم او نشوید، زیرا با این کار به کودکتان می‌آموزید که قطع کردن صحبت‌های شما به لحاظ اجتماعی قابل قبول و مؤثر است. اما توقعاتی منطقی از او داشته باشید؛ یک مکالمهٔ تلفنی دو دقیقه‌ای ایرادی ندارد، اما نیم ساعت صحبت کردن با تلفن، خارج از تحمل کودکتان است.
