1- مهم ترین نکته این است که کودکان باید تصور مثبتی از خود داشته باشند. تصور مثبت یعنی اینکه به خود اطمینان داشته باشند. افراد مثبت اندیش و مطمئن، از زندگی خود لذت می برند و در شرایط سخت تسلیم نمی شوند. کودکان هم همین طور. برای اینکه اعتماد به نفس داشته باشند، باید پدر و مادر، این اطمینان را در آنها ایجاد کنند. این حس، مادرزادی نیست. محیط اطراف این حس را در او شکل می دهد. اعتمادی که والدین در او ایجاد می کنند باعث می شود که کودک بتواند از پس چالش ها و مسائل مختلف برآید.
2- کودک را همانطور که هست قبول داشته باشید. بخاطر هر کار درستی که انجام می دهد، باید او را تشویق کنیم. مثلاً نباید بگوییم “خیلی بچه خوبی هستی”. باید بگوییم “چقدر اتاقت را قشنگ و مرتب کردی. خیلی منظم هستی”. اگر کودک اشتباهی انجام داد، بدون عصبانیت و فریاد، باید او را متوجه اشتباهش کنیم. آنها باید بدانند که بدون خطا کردن، موفق نمی شوند.
3- کودکان خودشان به مرور تجربه کسب کرده و یاد می گیرند، اما زمان بر است و کمی هم شلوغ کاری دارد. صبور باشید و خودتان را ناراحت نکنید. به کودک فرصت دهید تا چیزهای جدید را کشف کند. بگذارید اشتباه کند و از آنها درس بگیرد. شما هم کمکشان کنید. به آنها افتخار کنید، چه در کارشان موفق شوند و چه نه. بچه هایی که اعتماد به نفس دارند، از یادگرفتن چیزهای جدید خسته نمی شوند.
4- الگو باشید. بچه ها بیشترین آموزش ها را از شما می گیرند و رفتارهای بزرگسالان را، چه خوب و چه بد، تقلید می کنند. آنها می خواهند مانند بزرگترها باشند. اگر ببینند فحش می دهید، فحش می دهند. ببینند دعا می کنید، دعا می کنند. ببینند به دیگران کمک می کنید، آنها هم سعی می کنند کمک کنند. کسی که با بچه ها بدرفتاری کند، بچه هم همان اخلاق را پیدا می کند.
