علم بدن در حال پیشرفت و بروز شدن است . ماندن در گذشته صحیح نیست و فراموش کردن تجربیا ت پیشینیان نیز بدور از هوشمندی است .
مثلا زالو درمانی میتواند بسیاری از درد های مزمن را کاهش دهد پس بار مصرف داروهای مسکن را کم میکند .
زالو برروی رگ واریسی باعث انعقاد رگ و بمرور کوچک شدن آ ن میشود ولی من با توجه به نتایج و عوارض آن در بیمارانیکه مراجعه کرده اند (که هنوز از نظر آماری برایم قابل قبول نیستند ) زالو درمانی را برای درمان رگهای واریسی توصیه نمی کنم.
واریس بر اساس دیدگاه طبّ سنتی ایران، حاصل تجمع سودا در سیاهرگها است .
زمانی که میزان سودا در خون افزایش یابد، عروق، قابلیت انعطافپذیری خود را از دست میدهند و خون در رگها به خوبی جریان پیدا نمیکند و منجر به ایجاد تورم در رگها و در نهایت ابتلای فرد به واریس میشود.لذا برای درمان آن، باید میزان سودای موجود در خون را کاهش داد. عمل سودا زدایی، میتواند از طریق خوردن خوراکیهایی مانند سرکه و زنجبیل که مقدار سودا را در خون کاهش میدهند و یا مالیدن روغنهای گیاهی مانند روغن سیاهدانه و... باشد. ناگفته نماند که در استفاده از داروهای سودازدا باید به طبع افراد، توجه شود و بر اساس طبعشان برای آنها، دارو تجویز شود. در مرحله بعد اگر افراد دچار پرخونی باشند، یعنی میزان اخلاط در خون آنها زیاد باشد، حجامت انجام میشود و بعد از این که فشار خون بر اثر حجامت، کاهش پیدا کرد، به مرحله درمان اصلی واریس، که زالو انداختن است، میرسیم.
زالو همزمان با مکیدن خون، یکسری آنزیم از بزاق خود ترشح میکند(بزاق زالودارای ماده ای بنام هیرودین است که اثرات درمانی زیادی دارد.) که این آنزیمها از این راه، وارد بدن شده و موجب جریان راحتتر خون میشود. این آنزیمها با چسبیدن به دیواره رگها، ورم و التهاب آنها را بهبود میبخشد. لازم به ذکر است که تعداد دفعات استفاده از زالو به قوت جسمانی و مکانیزم بدنی بیمار، بستگی دارد. ( خانم دکتر اسدزاده، پزشک طب سنتی )
.هرزالو طی مدت15 -60 دقیقه پنج تا پانزده میلی لیتر خون می مکد ( ده برابر حجم بدن خود )
جایگاه زالو در طب سنتی ایرانیان
شیخالرئیس ابنسیناباب مبسوطی پیرامون زالو دارد و چنین میفرمایند:
از زالوهایی که کرک ریزو نرم دارندیا لاجوردی رنگ هستند پرهیز کنید زیرا دچار غشی، خونریزی، تب، سستی و قرحههای بدخیم خواهید شد. از زالویی استفاده شود که در آبهای خزهدار که محل زیست قورباغههاست نمو کرده و نه زالویی که در آبهای گلآلود سیاه بوده است. زالو بهتراست «حجامت» خون تباه را از عمق بدن بیرون میکشد. زالو را ابتدا سرازیر نگهدارید تا استفراغ کند و محتویات شکمش بیرون آید سپس اندکی خون بره به او بدهید. سپس موادچسبنده و کثیف بدن او را با بوراکس پاک کنید(استفاده از مواد صابونی عطردار مضراست) و جایی را که میخواهید زالو بگذارید با دست مالش دهید تا سرخ شود. اگر جای زالو انداختن را با گل سرشور یا خون اندود کنند. زالو بهتر میچسبد. بهتر آن است که پس از جدا شدن زالو، محل گزش او را حجامت برنهید تا احیاناً اگر آزاری و عفونتی براثر نیش زالو عارض شده، از بین برود اگر پس از زالو اندازی خون بند نمیآید مازوجسوخته، نوره، خاکستر یا سوده نرم( یا پودر باقلا و زردچوبه) استعمال شود. زالواندازی برای بیماریهای پوست از قبیل جوشها، دملها، لکههای سیاه و نقطههای سیاهو سپید و . . . مفید است.»در طب عامیانه نیز زالو در کوچه وبازار به فروش میرسیده و تا حدود سیسال قبل، همه میدانستند که برای علاج زخم چرکین و دمل بهترین درمان زالو اندازی است. یا برای پیشگیری از فساد دهان و لثه وداشتن دندانهای محکم باید بناگوش را زالو گذاشت.
مخبرالسلطنه در کتاب خاطرات وخطرات حکایتی جالب نقل میکند : «جهانگیرخان وزیر صنایع دچار قانقریا شد و دکترتولوزان فرانسوی (پزشک مخصوص دربار) دستور به قطع پای ایشان داد. آشنایان جهانگیرخان با قطع پا مخالفت ورزیده و میرزاحسنخان جراح باشی محله را به عیادت جهانگیرخان آوردند. او پس از معاینه گفت به من یازده روز فرصت دهید تا این پا رامعالجه کنم. میرزاحسن در سه نوبت زالوی زیادی به پای بیمار انداخت و پس از یاده روزاز تولوزان فرانسوی دعوت کردند که پا را ملاحظه کند. تولوزان وقتی پا را دید، بهبودآن را تأیید کرد و از اینکه قبلاً به میرزاحسن ناسزا گفته بود معذرت خواهی کرد ودویست تومان به میرزاحسن داد».