سینوزیت مزمن عبارت است از عفونت سینوس های اطراف بینی که بیش از 3 ماه به طول بینجامد و همراه با تغییر در مخاط داخل سینوس می باشد. اغلب موارد سینوزیت مزمن باکتریال می باشد .بر خلاف سینوزیت حاد ، اختلالات آناتومیک و بویژه انحراف تیغه میانی بینی و تغییر در وضعیت سیستم ایمنی ( بویژه آلرژِی) شایعترین و مهمترین عامل زمینه ای و مستعد کننده سسینوزیت مزمن می باشند . علایم بیماری تا حدود زیادی شبیه به سینوزیت حاد می باشد با این تفاوت که معمولا خفیفتر بوده و یا برخی از علایم سینوزیت حاد وجود ندارند . ثابت ترین علامت و نشانه بیماری ترشح از بینی و یا پس حلق می باشد. احساس فشار و یا درد در بین چشم ها ، پیشانی و یا گونه ها ، گرفتگی بینی ، بوی بد دهان ، سرفه . بی حالی هم ممکن است وجود داشته باشد . بیماری از طریق آندوسکوپی و یا سی تی اسکن تایید می شود .
درمان بیماری شامل دو اصل کلی است :
1 ) تشخیص و درمان عامل زمینه ای و مستعد کننده
2) از بین بردن ( و تا حد امکان طبیعی کردن ) تغییرات مخاطی سینوس ها .
در این بیماران معمولا در ابتدا یک دوره درمان آنتی بیوتیکی به مدت 3 تا 4 هفته به همراه داروهای ضداحتقان موضعی و سیستمیک و استروئید خوراکی برای حدود یک هفته و شستشوی بینی تجویز می شود . در صورتی که درمان دارویی جواب ندهد جراحی پیشنهاد می شود . .
