برای کودکی که نمی کشد و نبض ندارد باید احیای قلبی و ریوی (CPR) انجام شود تا اعضای حیاتی بدن تا رسیدن به بیمارستان اکسیژم دریافت کنند. احیای قلبی ریوی ترکیب تنفس مصنوعی برای رساندن هوا به ریه های کودک و فشردن سینه برای توزیع خون اکسیژن گرفته به سراسر بدن است.
سلول های مغز اگر 4 دقیقه اکسیژن دریافت نکنند شروع به مردن می کنند. بنابراین هر قدر پس از توقف تپش قلب کودک، احیای قلبی – ریوی زودتر شروع شود، احتمال زنده ماندن کودک بیشتر خواهد بود.
احیای قلبی – ریوی شیر خواران
مراحل احیای قلبی – ریوی نوزادان تا قبل از پایان سن دو سالگی به ترتیب زیر انجام می گیرد :
1- باز کردن مجرای هوا، بررسی تنفسی : سر را به حد بسیار کم به عقب خم کنید و چانه را با یک انگشت بالا بگیرید. دهان را بررسی کنید و اگر جسم خارجی دید، در آورید، با نگاه، گوش و تماس بررسی کنید که نفس می کشد یا خیر.
2- دادن تنفس مصنوعی :اگر کودک شما نفس نمی کشد، لب های خود را دور دهان و بینی او بچسبانید، دو بار هوا را به درون بدمید و بعد از هر بار عمل دمیدن در جریان تنفس مصنوعی، خودتان نفس تازه کنید.
3- بررسی نبض : انگشتان خود را به مدت 5 تا 10 ثانیه روی قسمت داخلی بازو بگذارید تا ببینید نبض وجود دارد یا خیر. اگر نبض ندارد، لازم خواهد بود احیای قلبی – ریوی را انجام دهید (مراحل 4 و 5)
4- فشار به سینه : انگشت اشاره و وسط خود را در امتداد استخوان جناغ سینه ی کودک، درست زیر خط فرض که از دو سر پستان های کودک می گذرد، بگذارید. پنج بار حدود سه ثانیه انگشتان خود را تند تا یک سوم عمق سینه ی کودک فشار دهید. در همین حال دست دیگر خود را روی سر کودک نگه دارید.
5- تنفس مصنوعی : لب های خود را دور دهان و بینی کودک بچسبانید و یک بار بدمید. فشارها و دمیدن ها را به مدت حدود 1 دقیقه (12 دور) تکرار کنید. آمبولانس خبر کنید، اگر کسی نیست که به شما کمک کند، کودک را با خود نزد تلفن ببرید. احیای قلبی – ریوی (مراحل 4 و 5) را تا وقتی که آمبولانس برسد ادامه دهید.
احیای قلبی – ریوی کودکان بالای 2 سال
مراحل احیای قلبی – ریوی کودکان 2 سال به بالا به شرح زیر می باشد :
1- باز کردن مجرای هوا، بررسی تنفس : با یک دست سر کودک را اندکی به عقب خم کنید و با دو انگشت دست دیگر، چانه او را بالا بگیرید. داخل دهان را بررسی کنید و اگر جسم خارجی هست در آورید. بررسی کنید که نفس می کشد یا خیر. سرتان را نزدیک صورت کودک بگیرید، نگاه کنید که سینه اش حرکت می کند یا خیر. به صدای تنفس گوش دهید و ببینید نفس را روی گونه ی خود حس می کنید یا خیر.
2- دادن تنفس مصنوعی : اگر کودک نفس نمی کشد، بینی او را ببندید و لب های خود را دور دهانش بچسبانید. دو مرتبه بدمید و پس از هر بار دمیدن نفس تازه کنید.
3- بررسی نبض : 5 تا 10 ثانیه دقت کنید که نبض را حس می کنید یا خیر. اگر کودک نبض ندارد و نفس نمی کشد، احیای قلبی – ریوی لازم است (مراحل 4 تا 6).
4- یافتن محل روی جناغ سینه : انگشت وسط خود را روی نقطه ای که دنده های کودک به هم می رسند و انگشت اشاره را روی استخوان جناغ سینه درست بالای آن قرار دهید.
5- فشار دادن : پاشنه ی دست دیگر خود را روی جناغ سینه کنار انگشتان خود بگذارید. تا یک سوم عمق سینه فشار دهید. این کار را ظرف 3 ثانیه 5 بار تکرار کنید.
6- دادن تنفس مصنوعی : لب های خود را دور دهان کودک بچسبانید و یک بار بدمید. فشارها و دمیدن ها را به مدت حدود 1 دقیقه (12 دور) تکرار کنید. آمبولانس خبر کنید، و سپس احیای قلبی – ریوی (مراحل 4 تا 6) را تا وقتی که آمبولانس برسد تکرار کنید.
نکته : برای باز کردن مجرای هوا، اگر سر صاف باشد، زبان روی حلق می افتد و مجرای هوا را مسدود می کند. برای باز کردن مجرای هوا، سر کودک را به عقب خم کنید و چانه را بالا بگیرید.
