بسیاری از شیر خواران عادت دارند، بلافاصله بعد از صرف غذای نوبت شب بخوابند ولی عده ای از آنها دوست دارند پس از شام بیدار بمانند و بازی کنند. شما باید روشی را انتخاب کنید که متناسب با شرایط زندگی خانوادگی شما است.
بهتر است شیر خواران حداقل بعد از سه ماهگی که قولنج های شکمی در آنان بر طرف می شود. تنها و بدون همراه در رختخواب خود بخوابند. این یکی از راه های پیگشیری از مشکلات بعدی خواب بچه ها است. شیر خواری که برای خوابیدن باید بغل شود و راه برده شود یا بر روی پای والدین تکان بخورد رفته رفته به این کار عادت می کند و ممکن است ماه ها یا حتی سال ها توقع انجام این کا را از والدین خود داشته باشد، بنابراین وقتی که نیمه شب از خواب بیدار می شود انتظار دارد والدینی که از انجام این کارها ناراحت نمی شوند چنین روشی قال تحمل می باشد اما برای کسانی که ناراحت می شوند بهترین راه این است که از همان ابتدا زیر برار این کار نروند.
در صورتی که کودک شما یاد بگیرید که خودش به تنهایی در رختخوابش بخوابد. در نیمه هایشب نیز می تواند همین کار را بکند و پدر و مادرش را از بی خوابی های شبانه معاف کند.
1- در آغوش گرفتن یا دمر خواباندن که موجب دفع گاز معده و آرامش کودک می شود. 2- خواباندن به پشت یا روی شکم و به آرامی شکم و پشت او را به طور منظم مالش دهید. 3- پیچیدن در پتو و کودک را محکم در بغل گرفتن. این عمل به کودک احساس آرامش می دهد.
بنابراین توصیه ی من به شما این است که وقتی نوزادتان 3 یا 4 ماهه شد او را در حالی که بیدار است داخل تخت خوابش قرار دهید تا یاد بگیرد خودش به تنهایی و بدون حضور و کمک دیگری به خواب برود. وقتی که به این موضوع عادت کرد خواهید دید که موقع بیدار شدن در نیمه های شب نیز خودش می تواند خودش را بخواباند. غالب نوزادان به تدریج به خانه و محیط آرام و بی سر و صدا یا شلوغ و پر همهمه عادت می کنند، بنابراین این راه رفتن با نوک پنجه ی پا و آهسته صحبت کردن در زمانی که کودک خوابیده است هیچ لزومی ندارد. کودک باید به نحوی تربیت شود که فقط در صورت وجود سر و صدای غیر منتظره و غیر عادی از خوا بیدار شود. کودکانی که در هنگام خواب یا بیداری به سر صدای معمولی عادت کرده باشند، می توانند به راحتی در محیطی که دیگران در حال حرف زدن، خندیدن، رفت و آمد یا شنیدن و دیدن رادیو و تلویزیون هستند به خواب رفته و به طور مکرر بیدار نشوند.
البته گروهی از نوزادان نیز به طور فطی نسبت به صدا حساسیت زیادی نشان می دهند و با شنیدن کوچکترین صدا از جا می پرند. در صورتی که فرزند شما جزو این دسته از نوزادان می باشد لازم است برای خواب او محیط خانه را تا حد امکان آرام و ساکت نگه دارید و گرنه او مرتب از خواب می پرد و گریه و نق نق سر می دهد. اغلب کودکانی که دارای چنین شرایطی هستند، به تدریج و با افزایش سن و سر و صداهای طبیعی عادت کرده و وضعیت خواب مناسبی پیدا می کنند.