چرا بعضی از کودکان، کم وزن و لاغر اندام هستند ؟

عوامل مختلفی در تعیین وزن و  قدر و اندام کودکان دخالت دارد، ولی چهار علت از اهمیت  بیشتری برخوردار است :

1- ارث و سرشت

2- مشکلات تغذیه ای، ایراد گیری در غذا خوردن

3- کودکانی که دچار مشکل پزشکی هستند

4 فعالیت و ورزش زیاد

1- کودکانی که از نظر ارثی و سرشتی کم و زن و لاغرند

بعضی از کودکان با وجود این که اشتهای خوبی دارند و خوب غذا می خورند و فعالیت و جنب و جوش آنها خوب است، ولی نسبت به کودکان هم سال خود کم وزن و لاغر هستند. این کودکان به صورت ذاتی و سرشتی و ارثی کم وزن و لاغر می باشند .

کودکان معمولا ً جثه و اندام و شکل و قیافة خود را از پدر و مادر و پدر بزرگها و مادر بزرگهایشان یا از اقوام  نزدیک  خود به ارث می برند. همان طور که بیشتر کودکان چاق، پدر و مادر چاق دارند، کودکان لاغر و کم وزن نیز ممکن است پدر، مادر و پدر بزرگ و مادر بزرگ لاغر و کم وزن داشته باشند. اگر از فامیل کودک بررسی و تحقیق به عمل آید، مشخص می شود که در فامیل نزدیک او کسی وجود دارد که لاغر و کم وزن است. چنین کودکانی معمولاً خصوصیات ویژه ای دارند، از جمله اینکه شانه ها و لگن آنها کوچک، اندام بلند و مفصل های کوچک دارند و زیر پوست بدن آنها چربی کمی وجود دارد. غذا خوران زیاد و نوع غذا در وزن و اندام آنها تأثیری ندارد. اگر این کودکان غذا زیاد بخورند، موجب افزایش چربی در بدن آنها می گردد، ولی به عضلات و استخوانهای انها اضافه نخواهد شد. به این گونه کودکن نباید اصرار کرد که غذا و مخصوصاً چربی و شیرینی زیاد بخورند، زیرا سلامت آنها را به خطر می اندازد 

2- کودکانی که نسبت به غذا ایراد می گیرند و غذا کم می خورند

بعضی از کودکان نسبت به نوع غذا و غذا خوردن دائماً ایراد می گیرند و در نتیجه به مقدار کافی غذا نمی خورند تا انرژی مورد نیاز بدنشان تأمین گردد، در صورتی که در حال رشد هستند. بنابراین چربی های ذخیرة بدن آنها سوخته و عضلات آنها نیز لاغر می شود. در نتیجه وزن این کودکان کم است و اندام لاغر دارند. این وضعیت بیشتر از ابتدای سال دوم تا آخر سال چهارم تولد و با ایراد گیری نسبت به غذا به وجود می آید. ایراد گیری نسبت به غذا و غذا خوردن، یکی از نشانه های استقلال خواهی کودک می باشد و ممکن است سالها ادامه یابد. پدر و مادر باید بدانند چنین کودکانی ممکن است گرسنه باشند و غذا نخورند، ولی نخوردن آنها به میزانی نیست که مخاطراتی برای آنها به وجود اورد و  منجر به بیماری یا مرگ آنها شود. در صورتی که غذا در دسترس این کودکان باشد، به مقداری غذا می خورند که سیر شوند و در عین حال توجه پدر و مادر را نیز به  خود جلب نمایند. کودکانی که معمولاً باهوش  هستند، چنین رفتار می کنند که نخوردن غذای آنها موجب توجه و نگرانی پدر و مادر گردد.