کودکان و نوجوانان، مخصوصاً زمانی که به مدرسه می روند، نیاز بیشتری به ملح آهن دارند و روزانه باید مقدار 12 میلی گرم آهن به بدن آنها برسد. گرچه کودکان دختر در این سنین رشد سریع ندارند، ولی چون امکان شروع قاعدگی در آنها وجود دارد، از این طریق مقداری آهن از دست می دهند و ممکن است دچار کم خوبی گردند. اگر کودک در سنین مدرسه، مواد غذایی آهن دار مانند گوشت قرمز (گوسفند یا گوساله)، جگر گوسفند، غذاهای دریائی، تخم مرغ، سبزیجات برگ سبز تیره مانند اسفناج، حبوبات مخصوصاً عدس و لوبیا (لوبیا چشم بلبلی) مصرف نکند، دچار کمبود آهن می گردد. علائم کمبود آهن در بعضی از کودکان در این سنین یا سنین کمتر شامل : خوردن یخ، مهر نماز، خاک و کاه گل، بی اشتهایی،خستگی، بی حوصلگی، اختلال روانی و حرکتی و اختلال در یادگیری و افت تحصیلی می باشد. تحقیقات در مورد کودکان مدرسه ای که دچار کم خونی بوده اند نشان داده است که یادگیری و نمرات علمی کودکان در سنین 6 تا 16 سالگی که دچار کمبود آهن بوده اند (بعضی همراه با کم خونی و بعضی بدون کم خونی)، کمتر از نمرات استاندارد سن آنها بوده است، بنابراین برای یادگیری و انجام فعالیتهای علمی کودکان در سنین مدرسه، باید مواد غذایی کافی و کامل مخصوصاً از نظر مقدار آهن، به بدن آنها برسد. اگر کودک مواد غذایی آهن دار مصرف نکند و دچار کمبود آهن شود و علائم آن را داشته باشد، باید ملح آهن به صورت دارو (شربت یا قرص) به او داده شود. از طرف دیگر وجود ویتامین C به جذب آهن از روده ها کمک می کند، بنابراین کودکان در سنین 7 تا 11 سالگی باید مواد غذایی آهن دار مصرف کنند و توام با آن مواد غذایی که دارای ویتامین C می باشد، مانند میوجات (مرکبات) و سبزیجات را نیز مصرف نمایند.
