سن 7 تا 11 سالگی زمان یاد گرفتن است و آموزش کودکان در این سنین باعث می شود که کودک هم یاد بگیرد و هم اعتقاد پیدا کند. همچنان که کودکان رشد می کنند، پدر و مادر باید با تذکر زبانی و با مثال های عملی، کودکان را نسبت به غذاهای سالم و غذا خوردن صحیح آگاه کنند. از طرفی بهترین محل برای آموزش دادن، منزل است. آموزش باید به صورت عادی و روزمره و در مورد غذاهایی که مادر تهیه می کند، انجام گیرد، تا کودک نسبت به نوع غذا، رنگ، بود، طعم و روش تهیة آن اطلاعاتی به دست آورد و در مورد غذا خوردن، رفتار صحیح داشته باشد.
در مدارس، متأسفانه اموزش تغذیه و برنامة آموزشی وجود ندارد. بعضی از آموزگاران ممکن است به طور اتفاقی دربارة اصول تغذیه با کودکان صحبت کنند و به آنها اطلاعاتی بدهند، ولی همة معلمین چنین نخواهند کرد. آموزش دادن در هنگام بازی (تئوری پیازه) نوعی آموزش تغذیه در کودکان مدرسه ای است که دربارة انواع غذا، تهیة انها و اصول غذا خوردن به کودکان فرصتی می دهد تا عملاً مسائل را درک نموده و دانش آنها در مورد غذا افزایش یابد که البته نتیجة آن نیز بسیار مثبت است. اگر والدین نیز خود فرصتی به دست بیاورند و آموزش ببینند که بعداً بتوانند در منزل این آموزشها را ارائه نمایند، بسیار مفید خواهد بود.
اگر مدرسة کودک تا بعد از ظهر ادامه دارد، معمولاً کودک باید ناهار خود را از خانه ببرد، یا ممکن است در مدرسه ناهار داده شود. در هر دو صورت، غذای کودکان در اینسنین باید کم چربی و بیشتر از سبزیجات و میوجات باشد. کودکانی که ناهار خود را از خانه به مدرسه می برند، باید غذا آنها از نظر مواد اولیه غذایی متعادل باشد، یعنی شامل ساندویچی باشد که نان آن از آرد کامل گندم تهیه شده باشد، همچنین دارای پروتئین (گوشت کم چربی، تخم مرغ، پنیرف کرة بادام زمینی)، میوة تازة، سبزی و یک دسر ساده باشد. غذای مزبور باید شب قبل تهیه و در یخچال نگهداری گردد و صبح در ظرف غذای کودک گذارده شود.
