top
قرنطینه کردن کودک

قرنطینه کردن کودک

قرنطینه کردن کودک

به طور کلی ، جدا کردن بیمار مبتلا به امراض مسری ، از دیگر خانواده عمل درستی است ( غیر از شخصی که از او پرستاری می کند ). این کار باعث می شود که افراد دیگر اعم از بزرگ و کوچک که تا به حال به این مرض دچار نشده اند ، بیخود و بی جهت در معرض ابتلای به آن قرار نگیرند.

اگر بقیه کودکان شما ، قبل از این که از بیماری فرزندتان مطمئن شوید ، با او تماس داشته اند ، به احتمال قوی این بیماری را می گیرند ، ولی باز هم لازم  است که با او تماس نداشته باشند.

یکی از دلایل دیگر قرنطینه کردن بیمار این است که او میکروب بیماری را با خود از خانه بیرون نبرد و به اشخاص سالم سرایت ندهد. 

در بیماری هایی چون سرخک ، آبله مرغان و سیاه سرفه ، امکان انتقال آنها به افراد سالم کم است ، هر چند گاهی هم حتی اگر تماس بیمار و فرد سلام کمتر از نیم ساعت هم باشد ، فرد سالم استرپتوکوک میتواند تا مدت ها در گلوی فرد سالم بماند و همراه با او به این سو و آن سو منتقل میشود.

هرچه افراد کمتری در اطراف کودک باشند ، میکروب کمتری از او می گیرند و احتمال شیوع آن در جامعه کمتر میشود . یکی دیگر از دلایل قرنطینه کردن کودک بیمار این است که او از دیگران میکروب های جدیدی نگیرد که بیماریش پیچیده تر شود.

چگونه میتوان قرنطینه خوبی ایجاد کرد؟

کودک بیمار را در یک اتاق و بقیه اعضای خانواده را در اتاق های دیگر نگه دارید . این فرد در هنگام ورود به اتاق بیمار ، روپوش مخصوصی را می پوشد تا میکروب ها را به خود بگیرد و لباس های خودِ او آلوده نشود.

او هنگام خروج از اتاق ، روپوش را از تن در می آورد و دست هایش را میشوید. همه ظرف ها و وسایل خوردن و آشامیدن بیمار را باید قبل از مخلوط شدن با ظروف بقیه اعضای خانواده ، در قابلمه ای بجوشانید. در مورد مخملک ، دیفتری و سایر بیماری های خطرناک ، سازمان های بهداشت ، احتیاط های بیشتری را توصیه می کنند.

در بسیاری از نقاط ، بزرگترهای خانواده ، به جز آنهایی که معلم مدرسه هستند یا سر و کارشان با جا به جا کردن مواد غذایی است در هیچ یک از این بیماری ها محدودیتی برای خروج از خانه و رفتن به سرکار ندارند.

برای ملاقات با خانواده هایی که کودک مبتلا به هر یک از این بیماریها را دارند ، باید از تشخیص خود استفاده کنید.

 تا وقتی که بچه شما با بقیه کودکان سر و کار ندارد ، احتمال انتقال میکروب آنها به او تقریبا هیچ است از سوی دیگر ، اگر مادری بیش از حد وسواسی باشد ، مخصوصا اگر فرزند کسی مبتلا به امراضی شده باشد ( مثل اوریون برای مردان ، سیاه سرفه برای نوزادان و مخملک ) که همه از آن وحشت دارند ، اصولا روی خوش نشان نمی دهد که به خانه اش بروند.

این مادر طوری است که اگر تا سال دیگر ، یکی از اعضای خانواده اش بیمار شوند ، تقصیر را گردن مهمان می اندازد.

اگر کودک به مرضی دچار شود که مردم کمتر از آن می ترسند ( مثل سرخک ، آبله مرغان و سرخجه ) و شما هم قبلا آن را گرفته باشید و دوستتان هم ترسی از این بیماری ندارد و فرزندانش هم از خانه بیرون رفته اند و او شما را برای شام به خانه اش دعوت کرده است ، لحظه ای از پذیرفتن دعوت او خودداری نکنید.

به بقیه کودکان خانواده می شود اجازه داد ، در طول مدتی که کودک بیمار در قرنطینه است ، به مدرسه بروند ، به شرط آن که بیماری از نوع خطرناکش نباشد . 

این مقررات برای خواهر و برادرهای کودک مبتلا به مخملک ، دیفتری ، مننژیت و فلج اطفال ، کمی سخت تر است .

در مورد سایر کودکانی که هنوز این بیماری ها را نگرفته اند ، مقررات در هر منطقه و هر مدرسه با هم تفاوت دارد. به خاطر سلامتی بقیه بچه ها و راحت بودن وجدان خودتان ، موقعی که کودکتان به این بیماریها مبتلا میشود ، جلوی بازی کردن او را با بقیه بچه ها بگیرید.



مرتبه
مرتبه
نظر و تجربه خود را برای دیگران ثبت کنید

تبلیغات ویژه

تجربه مادرانه
شما میتوانید در مورد موضوع زیر بحث و تبادل نظر کنید و در قسمت نظرات تجربه خود را با مادران در میان بگذارید :
موضوع انتخاب شده :
جدا کردن اتاق فرزندان
تجربه خودرا بنویسید
تبلیغات