برخی تصور می کنند که ورزش و فعالیت بدنی اشتها را تا حد زیادی افزایش می دهد، اما در واقع این گونه نیست. کسانی که به طور منظم ورزش می کنند به ندرت بلافاصله پس از ورزش کردن احساس گرسنگی می کنند.
ورزش کوتاه مدت معمولی، موجب آزاد شدن انرژی ذخیره شده (گلوکز و چربی) از بافت های بدن شده و در نتیجه با تنظیم سطح گلوکز بدن موجب کاهش میل به غذا می شود.
ورزش های استقامتی مانند دوی ماراتن و سه گانه استقامتی، در نهایت موجب مصرف همه انرژی ذخیره شده در بافت های بدن می شوند. این ورزشکاران اگر به اندازه کافی نوشیدنی های حاوی قند (گلوکز) مصرف نکنند در نهایت از پا خواهند افتاد، یعنی وارد مرحله ای می شوند که مغز همچنان خواهان ادامه مسیر است ولی بدن به انرژی بیشتری نیاز دارد.
ورزش، سرعت حرکت غذا در لوله گوارش را کاهش می دهد. معده شما دیرتر خالی می شود و دیرتر احساس گرسنگی می کنید، اما به خاطر داشته باشید قبل از ورزش کردن غذای سنگین نخورید، زیرا این کار ممکن است باعث احساس دل دردهای شدید شود.
ورزش اضطراب را کاهش می دهد. آن هایی که بیشتر به خاطر هوس غذا می خورند تا از روی گرسنگی، هنگام ورزش کردن دیگر اشتیاقی برای اینکه دنبال یک خوراکی معده پر کن بگردند نخواهند داشت.
