عوامل ژنتیک، ابتلا به عفونت های گوش، کارکردن در محیط های پر سر و صدا و تصادفات را از مهم ترین علل بروز ناشنوایی است و به گوش دادن به صدای بلند و استفاده طولانی مدت از وسایل صوتی خطر افت شنوایی را در پی دارد.
ابتلا به بیماری هایی مانند اوریون، سرخک و سرخجه، ضربه به جمجمه در کودکی و انفجارهای ناشی از جنگ ها نیز از عوامل خطر بروز ناشنوایی و افت شنوایی در دوران بزرگسالی است.
برخی از عوامل جنبه اکتسابی و محیطی داشته و پس از تولد بروز می کنند.
بنابراین توجه به ملاحظات دوران بارداری و حین زایمان برای تولد نوزاد سالم ضروری است.
عفونت ها و ویروس های گوش میانی و داخلی را شایع ترین عفونت های گوش در دوران کودکی است ،این ویروس ها در سیستم حلقی ایجاد شده و پس از انتقال به گوش باعث عفونت می شوند.
در مجموع عفونت ها و ویروس ها درجات مختلفی دارند که پرده گوش را در سطوح مختلفی درگیر می کند و در صورتی که در دوران کودکی درمان نشود، در بزرگسالی منجر به بروز ناشنوایی خواهد شد.
تشخیص بموقع افت شنوایی در کودکی بسیار مهم و تاثیرگذار است و در این راستا چند ساعت بعد از تولد نوزادان، غربالگری روی آنها انجام می شود.
با توجه به اختلال در گفتار و زبان که از عوارض جانبی افت ناشنوایی است، بلافاصله پس از آزمایش های غربالگری، خدمات درمانی ، پزشکی و توانبخشی انجام می شودتا عوارض جانبی به حداقل برسد.
