بیخوابی شبانه یکی از دشوارترین مراحل مادری است؛ اتفاقی که میتواند شما را حسابی خسته و ناتوان کند.
گرچه بچهها در سال اول زندگی بهویژه در ماههای اول الگوهای مختلفی برای رفتار کردن و خوابیدن دارند اما برخی مادران هم با بیش از اندازه حساسیت به خرج دادن، برچسبهایی روی کودکشان میزنند که باعث سختتر شدن کارشان میشود.
همه بچهها در یک زمان و به یک اندازه نمیخوابند اما برای اینکه بگویید کودکی بیخواب یا بدخواب دارید، باید به نکات مختلفی دقت کنید. اولین نکته این است که خواب پیوسته شبانه یعنی 5ساعت خوابیدن در شب.
اگر کودک شما درست از ساعت10 که به خواب میرود تا ساعت8 صبح که از جایش بلند میشود، نیم ساعت نیم ساعت بیدار میشود و حتی در نیمه شب این 5ساعت خواب متوالی را تجربه نمیکند، باید با پزشکش در این مورد صحبت کنید اما اگر در میانه شب چند بار از خواب بیدار میشود، نمیتوانید اسمش را کودک بدخواب بگذارید.
همه بچهها شبها بارها بیدار میشوند، اما تفاوتشان با هم این است که بعضی بچهها میتوانند خودشان بخوابند و بدون دخالت والدینشان دوباره به خواب بروند بعضی نه. با وجود این گذشته از تفاوت این دو گروه، رفتار اشتباه شما هم میتواند باعث تشدید بیخوابی کودکتان شود.
اگر به محض پهلو به پهلو شدنش او را در آغوش میگیرید تا به خیال خودتان آرامش کنید، باید بدانید که با این کار خواب را بهطور کامل از سرش میپرانید و مشکل را چند برابر میکنید.
پس در ابتدا به کودکتان بدون آفتابی شدن در حوالی تختخوابش اجازه دوباره به خواب رفتن را دهید و اگر دیدید به شدت بیتابی یا گریه میکند، خودتان را وارد گود کنید.