هیچ چیزی نمی تواند جایگزین مراقبت دائمی شود، همه کودکان هم نیاز به این مراقبت دارند و نباید چشم از آن ها برداشت. رفتار یک کودک ده ماهه قابل پیش بینی نیست، او از نظر جسمی قادر است از یک سوی خانه به سوی دیگر آن برود.کودک هر چه بزرگ تر می شود باید بیشتر مراقبش باشید، تا وقتی که به سنی برسد که خطرات بالقوه اطراف را درک کند، که این اتفاق چندین سال دیگر می افتد. شاید وقتی به تلویزیون نزدیک می شود و شما می گویید «دست نزن» متوجه شود، اما عمق قضیه را درک نمی کند که اگر به حرف تان گوش ندهد آسیب می بیند. کودک ذاتا کنجکاو است، پس بهتر است در این برهه موارد زیر را دوباره چک کنید:
دستگیره درها و قفل ها با اینکه تقریبا هیچ کودکی نمی تواند به شیوه دلخواهش با دستگیره ها بازی کند، اما بعضی از کودکان این توانایی را دارند و برخی هم به طور کاملا تصادفی به انجام چنین کارهایی نایل می شوند. درهای خانه باید سالم باشند و اتفاقی قفل نشوند. کودکان می توانند درهایی را که دستگیره اهرمی دارند باز کنند، پس اگر درهای خانه شما از این نوع است حواس تان را جمع کنید.
کابینت ها :کودک در این سن به راحتی می تواند در کابینت ها را باز کند. مواد خطرناک را کاملا دور از دسترس او قرار دهید و اگر آن ها در کابینت های پایینی هستند، حتماً در آن کابینت ها را به قفل کودک مجهز کرده و از ایمن بودن قفل ها اطمینان حاصل کنید.
پلکان :شاید کودک آن قدر باهوش باشد که یاد بگیرد چطور از اسباب بازی هایش به عنوان پله استفاده کرده تا دستش به قفسه تلویزیون برسد. چهار پایه ها و عروسک های پولیشی بزرگ را از نقاط پر خطر خانه دور کنید.
پنجره ها :اطمینان حاصل کنید که پنجره ها فقط از بالا باز می شوند. کرکره ها خیلی راحت باز می شوند و نمی توانند در برابر سقوط کودک مراقبت کنند.
محافظ ها:محافظ اتاق هایی که مخصوص کودک ایمن سازی نشده اند نباید هرگز باز شوند. این دروازه ها بایست در هر دو طرف پله ها قرار داشته باشند، حتی پس از آنکه کودک چهار دست و پا بالا رفتن از پله ها را یاد گرفت.
