بچه‌ها خوابیدن را دوست ندارند براین اساس والدین باید آرامش خود را حفظ و از عصبانیت و پرخاشگری پرهیز کنند.
عوارض عصبی در کودکان به طرق مختلفی نمایان می شود، در کودکان اضطراب و ترس نقش اصلی را ایفا می کند.
تضادهای درونی کودک علت اصلی بروز واکنش‌های عصبی است مهمترین عامل ایجاد عوارض عصبی در کودکان محیط نامناسب خانواده و رفتارهای نامتعال والدین در قبال آنهاست.
در محیط های خانواده‌ای که صفا و صمیمیت و آرامش حاکم است بندرت حالات غیرعادی بویژه واکنش‌های عصبی در فرزندان دیده می شود،عوامل مختلفی در بروز زمینه‌های عصبی در کودکان نقش دارد که این عوامل پس از خانواده ممکن است عواملی مانند شرایط نامناسب محیطی، مهد کودک، دبستان و همچنین نحوه رفتار با همسالان با آنان ازعوامل تاثیرگذار است.
اختلال خواب از مشکلاتی است که والدین در طول تحول کودک خود با آن مواجه هستند، این اختلال معمولا به دو صورت تظاهر می کند، یک نوع آن دشواری در به خواب رفتن و نوع دیگرعدم توانایی در ادامه خواب است.
در برخی موارد این حالات غیرعادی نیستند ولی اگر ادامه یابند و یا شدت پیدا کند غیرعادی تلقی می شوند.
معمولا بچه‌ها خوابیدن را دوست ندارند، پدر و مادر به دستاویزهایی که بچه‌ها برای نخوابیدن از آنها استفاده می کنند آگاهی کامل دارند و برای برخی از آنها ساعت خوابیدن بچه‌ها همراه با ناراحتی و بعضا توأم با نزاع و درگیری است، در واقع برای کودکان خردسال خوابیدن یک نوع جدایی از والدین بشمار می رود و در نتیجه با اضطراب جدایی همراه است.
در برخی موارد کودک تصور می کند اگر بخوابد ممکن است حادثه ناگواری برای والدینش روی دهد، که برای رفع این اضطراب والدین باید اولا آرامش خود را حفظ کرده و ازعصبانیت و پرخاشگری پرهیز کنند، با آرامش کودک خود را به اتاق خوابش راهنمایی کنند، کودک می تواند عروسک یا اسباب بازی مورد علاقه اش را همراه خود به رختخواب ببرد.
والدین باید نسبت به این ناراحتی فرزند خود حالت بی تفاوتی داشته یا می توانند از پاداش استفاده نمایند.
برخی از بچه‌ها اصولا کم خوابند لذا والدین نباید آنها را مجبور کنند که در طول روز بخوابند. یکی ازعوارض بی خوابی این است که اغلب کودک صبح‌ها به سختی از خواب بیدار می شود و اگر او را برای رفتن به مدرسه با تحکم بیدار کنند، کودک با بهانه گیری از رفتن به مدرسه امتناع می کند.
اختلال خواب در 4 تا 6 سالگی از شدت بیشتری برخوردار است، در این دوره کودک تصور می کند که اتاق او پر از اشخاص و حیوانات تخیلی هستند بخصوص اگر شاهد برنامه‌های تخیلی و ترسناک باشد، در چنین شرایطی هرگز کودک را تمسخر نکنید و احساسات آنها را نادیده نگیرید، برای آنها توضیح دهید که روح و حیوانات تخیلی مانند هیولا در کمد و زیر تخت او وجود ندارد و همه آنها خیالبافی است، در ضمن به کودکان اجازه‌ی تماشای فیلم‌های ترسناک و دلهره آمیز را ندهید زیرا هنوز از لحاظ شناختی به مرحله‌ای نرسیده‌اند که واقعیات و تخیلات را از هم تمیز دهند.
