برقراری ارتباط با کودکان مبتلا به اوتیسم

کودکان اوتیسم اغلب مشکلات عدیده‌ای در برخوردهای اجتماعی دارند که بیشتر آنها را بدیهی می‌دانیم. این کودکان تجربه بسیار متفاوتی از دنیا نسبت به افراد دیگر دارند ، بنابراین خیلی تعجب آور نیست که عمل‌ها و عکس العمل‌های دیگر افراد اغلب برای آنها به صورت یک راز خودنمایی می‌کند.

 

نکاتی برای برقراری ارتباط:

1. خود را هم سطح کودک قرار دهید: بنشینید، خم شوید یا زانو بزنید. هرکاری که لازم است تا صورت شما با چشمان کودک هم سطح شود، انجام دهید.

2. ابراز توجه: علاقه مندی خود را نشان دهید. به کودک نزدیک شوید یا در میدان دید او قرار بگیرید. اگر روی برگرداند شما هم با مسیر دیداری او حرکت کنید.

3. از اشارات و زبان بدنی معنادار استفاده کنید: حرکات بدنی آرام، مشخص و هدفمندی داشته باشید. اگر دررابطه با شی خاصی در محیط صحبت می‌کنید با انگشت به او اشاره کنید و کمی مکث کنید. اگر در رابطه با حیوان خاصی صحبت می‌کنید، شکلک و ادای شبیه آن را درآورید و کمی مکث کنید.

4. از مصداق های دیداری بهره بگیرید: مثلا اگر در رابطه با میوه مشخصی صحبت می‌کنید، تصویر آن را در دست داشته باشید.

5. به آرامی و شفاف صحبت کنید: با ریتم آهسته و شمرده کلمات را ادا کنید ولی مطمئن باشید که تن صدایتان مناسب است. از کلمات ساده استفاده کنید.

6. "زمان انتظار" را در انتهای کلام تان منظور کنید: پس از اتمام صحبت‌ها یا طرح سوال، کمی تامل کنید تا پردازش ذهنی کودک سازگار شود. مشتاقانه منتظر باشید، به او نگاه کنید و لبخند بزنید تا تایید صحبت ها یا پاسخ سوالتان را بدهد.