کودک 20 ماهه‌تان در حال یادگیری است و مهارت‌هایش را با سرعت گیج‌کننده‌ای بهبود می‌بخشد. ناامیدی، مسأله‌ای اجتنا‌ب‌ناپذیر است و بسته به خلق و خوی کودک، خود را به طرق مختلفی بروز می‌دهد. این علائم را به خاطر دلایلشان بپذیرید. برای مثال گریه برای جلب توجه و ابراز محبت.
در صورت امکان به او پاسخ داده و به او بفهمانید که می‌دانید ناراحت است؛ احساساتش را تأیید کنید، اما این طوفان کوتاه مدت عواطف را خیلی بزرگ نکنید. اگر گریه می‌کند و نق می‌زند کمی او را در آغوش بگبیرید و سپس به او بی‌توجه باشید. اگر با آه و ناله حرف می‌زند برایش توضیح بدهید که وقتی این طوری حرف می‌زند حرف هایش را متوجه نمی‌شوید. از او بخواهید چیزی را که می‌خواهد به شما نشان بدهد.
یک شیء قدیمی یا مورد علاقه مانند پتو یا خرس عروسکی می‌تواند کودک مضطرب را آرام کند. تمام بچه‌ها به یک شیء قدیمی یا دوست داشتنی وابسته نمی‌شوند، اما اگر کودکتان چنین شیئی دارد، او را به استفاده از آن تشویق کنید. زمانی آرام را برای یک بازی دو نفره با خودتان برایش فراهم کنید، مخصوصاً اگر در مهد کودک روز پرمشغله‌ای داشته است.
این رفتارها در چند سال آینده با توانا شدن کودکتان در کنترل احساسات و درک بهتر از جایگاهش در این دنیای بزرگ و گیج کننده، کمرنگ خواهند شد.
