ایمنی درون زمین های ورزشی
هموار ساختن زمین ها، نداشتن درز و شکاف، عدم وجود منافذ نصب میله ها، نبودن چاله آب بدون پوشش و سنگریزه و مواد اضافی در زمین، متمایز کردن زمین بازی از دیگر زمین ها و… از جمله مواردی است که به وجود میزان ایمنی در درون زمین های ورزشی ارتباط دارد.کیفیت پایین کف سازی و وجود گودال های مربوط به جمع آوری آب های سطحی، که بصورت غیر هم سطح در زمین های ورزشی طراحی و ساخته شده اند، نیز از معضلاتی است که در گزارش های بازرسی مدارس درباره نکات منفی ایمنی فضاهای ورزشی آورده شده است.
استفاده از موزاییک یا بتون به عنوان کف سازی حیاط مدرسه یا آسفالت با کیفیت کم که به دلیل وجود شن و خاک کنده شده از آن باعث لغزیدن دانش آموزان هنگام فعالیت های ورزشی می شود نیز ازدیگر موارد منفی ایمنی در این زمینه ذکر شده است.فقدان وجود حفاظ برای پنجره هایی که در معرض برخورد توپ قرار دارند و وجود سیمهای انتقال برق به صورت روکار و نصب کنتورهای برق و گاز شهری بصورتی که در معرض برخورد توپ و ایجاد حادثه قراردارند نیز نگرانی هایی را به جهت حادثه آفرینی ایجاد می کنند که بایستی تمهیدات لازم برای رفع آن اندیشیده شود.
مولفه تجهیزات و لوازم
اولین جنبه در بررسی میزان ایمنی از نظر تجهیزات و لوازم ورزشی، رعایت اصول ایمنی برای وسایل و تجهیزات و انتخاب آن ها بر اساس استانداردهای موجود است.استانداردهای وضع شده برای وسایل و تجهیزات وزن، حجم، جنس، اندازه، ارتفاع، طول، استحکام و… است .دومین جنبه رعایت اصول ایمنی تجهیزات، معاینه و وارسی و در نهایت تعمیر و ترمیم روزانه وسایل بازی، پس از انجام تمرینات یا مسابقات است .سومین جنبه نیز رعایت اصول بهداشتی و نگهداری درست و مواردی چون تمیز کردن آن ها است.
عمده ترین موارد مربوط به عدم ایمنی تجهیزات ورزشی مدارس عبارتند از: مستعمل و استاندارد نبودن تجهیزات ورزشی مانند دروازه هندبال، میله های والیبال و بسکتبال، تخته و حلقه های بسکتبال
