برای این که کودک شما بتواند از این تصمیم شما و البته تصمیم و رضایت خودش بیشترین استفاده را داشته باشد باید نکاتی را مد نظر قرار دهید و به آن ها در کنار هم توجه کنید. در این بخش نکاتی ساده اما مهم که در آغاز راه باید به آن بپردازید را برای شما تهیه کرده ایم:
انتخاب اسبچه:
اگر بعد از نهایی شدن تصمیمتان، قصد خرید یک اسبچه برای کودکتان را داشتید، توصیه می کنیم حتما با یک فرد با تجربه، ترجیحا مربی سوارکاری فرزندتان مشورت کنید و سپس تصمیم بگیرید. سوالات و ابهاماتی پیرامون نوع و نژاد اسبچه و ویژگی های آن ها و تناسب آن با کودک شما و همچنین میزان پولی که قصد دارید هزینه کنید می توانند موضوعات مورد بحث و مشورت شما را تشکیل دهند.
یک سوارکار مبتدی به ویژه اگر کودک باشد نیازمند اسبچه ای آرام، مطیع و البته با تجربه است. اسبچه ای عاقل و با تجربه و میانسال تا اشتباهات و خطاهای سوارکار مبتدی را جبران کند.اسبچه تربیت نشده و جوان باعث خطر و ناامنی کودک می شود.
اسبچه های باتجربه هم از دست نونهالان تازه کار و مبتدی، گیج و ناراحت می شوند اما به دلیل تجربه و همچنین صبر و آرامشی که فرا گرفته اند، آستانه تحمل شان بالاست و در زمان ۴۵ دقیقه زمان آموزشی با برنامه ریزی مناسب مربی با تجربه و تحت کنترل بودن آنها مشکلی پیش نخواهد آمد.
نکاتی پیرامون آموزش سوارکاری کودکان:
در ابتدا بهتر است با مطالعه و مشورت با افراد آگاه، در بارۀ خطرها و منفعت های ورزش سوارکاری آگاهی لازم را کسب کنید.
سعی کنید همیشه سر وفت فرزندتان را به آموزشگاه برسانید؛ این عمل هم نظم و احساس مسئولیت را به کودکتان یادآوری خواهد کرد و هم از مزاحمت برای کلاس (خصوصا گروهی) جلوگیری کرده و حریم مربی و کلاس را نیز حفظ می کند.
در کارآموزشی مربی تان دخالت نکنید! با اطمینان تنها او را به تجربه و علم مربی بسپارید تا با آموزش و فراگیری و برقراری تعادل و هماهنگی به مرور زمان پیشرفت کند.
درخواست سریع تر تند شدن گام را نکنید، اگر مربی زود فرزندتان را به گام یورتمه و چهارنعل برد، خوشحال نشوید چرا که با این کار به سلامتی کودک صدمات جبران ناپذیری وارد میشود؛ باید توجه داشت که بچه ها در حال رشد هستند و هنوز استخوان ها و مفاصلشان نرم و کامل نشده اند و این نکته بسیار مهمی است که باید مورد نظر شما قرار گیرد.
در طول زمان کار و کلاس با فرزندتان صحبت نکنید. اجازه دهید با اینکار تمرکز کردن را بیاموزد.
اگر امکان دارد مکان کلاس را ترک کنید تا بچه ها بدون شما استقلال را تمرین و تجربه کنند.
از علاقه و عشق فرزندتان برای کنترل او استفاده نکنید و این کار را دست آویزی برای رسیدن به اهداف تربیتی تان قرار ندهید.
