- فقط در واکنش به گرسنگی کودک را تشویق به خوردن کنید.
- از هر فرصتی برای تحسین رفتار کودک استفاده و به صراحت او را تشویق کنید.
- از کودک استفاده نکنید و چاقی‌اش را به سرش نکوبید.
- به کودک و بدن او احترام بگذارید.
- با کودک چاق باید مانند سایر کودکان رفتار کرد.
- کودک شما، لاغر یا چاق هیچ فرقی نمی‌کند؛ باید به فرزندان خود در ایجاد عادت‌های غذایی سالم و عادی کمک کنید.
- سعی کنید در خانه غذاهایی را تهیه کنید که منابع سرشاری از فیبر دارند؛ مانند سبزیجات و غلات کامل. این خوراکی‌ها نسبت به خوراکی‌های بدون فیبر که چربی و شکر زیادی دارند، کالری کمتری نیز دارند.
- تقریبا هر سه ساعت یک بار لازم است کودک چیزی بخورد. به کودکان اجازه ریزه‌خواری ندهید. بهتر است وعده‌ها و میان‌وعده‌های غذایی را در موقع معین سرو کنید.
- اصرار کنید کودکان در حین خوردن بنشیند.
- والدین الگوی مناسبی برای کودکان باشند.
- همان غذایی را بخورید که فرزندتان می‌خورد. یادتان باشد کودکان تمامی کارهای‌تان را تقلید می‌کنند. پس سعی کنید آهسته غذا بخورید و خوب غذا را بجوید.
- هرگز از خوراکی‌ها در حکم پاداش یا تنبیه استفاده نکنید. این روش نتیجه‌ای منفی دارد. قول پیتزا و ساندویچ کودک را در خوردن غذای خانگی به بهانه‌گیری وا می‌دارد.
- باید بدانید این کودک است که تصمیم می‌گیرد چه زمانی بخورد یا چه زمانی نخورد.
- اگر کودک‌تان در یک وعده‌ی غذایی گرسنه نباشد، نباید مجبور به خوردن شوند؛ به او قدرت تصمیم‌گیری بدهید.
- مقدار غذایی را که کودک در هر وعده‌ی غذایی می‌خورد، باید به عهده‌ی خود او باشد. انتخاب میزان غذا توسط شما موجب عدم اعتماد و ترس از گرسنگی می‌شود و کودک را در تصمیم‌گیری ناتوان می‌کند.
از نظر والدین محدود کردن غذا، طبیعی‌ترین راه برای حل این مشکل است و فکر می‌کنند با این کار به کودکان خود کمک و از او حمایت می‌کنند. اما هدف در حل مشکل چاقی کودکان یعنی تشخیص گرسنگی و درک احساس سیری، تنها روشی است که اجازه می‌دهد خود کودک تصمیم بگیرد چقدر باید بخورد.
