از قدیم الایام رسم بر این بوده است که هر نوع بیماری از جمله اسهال و استفراغ همراه با تب بالا یا تشنج را به دندان در آوردن طفل نسبت بدهند.
واقعیت این است که کودکان به طور مداوم بین سنین 7 ماهگی تا 2 سالگی دندان در می آورند و به همین سنین نیز مکرر به انواع بیماریها مبتلا می شوند که بیشتر این بیماریها ناشی از ایجاد عفونت در بدن طفل بوده و نیاز به درمان سریع و فوری دارند.
متأسفانه بسیاری از کودکان به دلیل وجود همین باور غلط که «بیمار شدن طفل در دوران رویش دندان ها طبیعی می باشد» رنج و ناراحتی بسیاری را بدون دریافت کمک های جدی پزشکی تحمل می کنند. چه بسا اثرات سوء و عوارض این سهل انگاری تا مدت های طولانی و حتی تا پایان عمر دامن گیر آنان می باشد. البته دندان در آوردن اطفال گاهی همراه با تب خفیف، تحریک پذیری، بدخلقی و بی قراری می باشد. هم چنین امکان دارد که در این دوران کودکان از غذا خوردن امتناع ورزند، به سختی و با ناآرامی بخوابند، آب دهانشان آن قدر زیاد شود که از دهانشان جاری شود. انگشت شستشان را بیشتر و با ولع تر از قبل بمکند و هر چیزی را که به دستشان می رسد با شدت بجوند یا بر روی لثه هایشان بکشند.
شما برای کمک کردن به فرزندتان می توانید گه گاه با انگشت تمیز خود لثه های او را ماساژ دهید یا به وسیله ی چیزی مثل یک تکه هویج سرد یا یک برش نان نواحی ملتهب لثه را بخارانید. در صورتی که این شگردها به آرام کردن کودکتان کمک نکرد، خوبست برای تسکین دادن او با پزشک اطفال مشورت کنید. شاید او دارویی را برای آرامش بخشیدن به کودکتان تجویز کند.
