کودک به اوقات فراغت نیازمند است. او نیاز دارد که به بازی هایی بدون برنامه ریزی قبلی بپردازد و به این صورت فشار درونی خود را کاهش داده و به آرامش روانی برسد. در واقع وجود اوقات فراغت کودکان سبب میشود که آنها خلاق شوند ، مستقل بیندیشند و از قدرت تفکر خود به نحو احسن استفاده کنند.
همچنین هنگامی که کودکان آزاد از فشار والدین و فضای اطراف خود هستند فرصت کافی برای برقراری ارتباط با همسن و سالان خود دارند. نوجوانان نیز همانند کودکان به زمان فراغت نیاز دارند و در صورت نبود این فرصت توانایی آنان برای کنترل فشارهای روحی و روانی کاهش می یابد و متعاقب این عمل مشکلات حاد دیگری گریبانگیر آنان خواهد شد.
موضوع دیگری که ما در دنیای پرشتاب امروز با آن رو به رو هستیم مشکلات سلامتی است. در طول یک دهه ی گذشته میزان افسردگی در میان کودکان افزایش چشمگیری داشته است.اگرچه در اوایل نیمه ی قرن بیستم افسردگی بیشتر در میان زنان میانسال رواج داشت اما در سال های اخیر این بیماری در میان جوان ترها و خصوصا کودکان و نوجوانان به چشم میخورد.
براساس مطالعات انجام شده پیرامون 3000 کودک بین 12 تا 14 سال مشخص گردیده که 9 % این کودکان دچار افسردگی هستند و از پیامدهای ناشی از آن رنج می برند. دکتر مارتین سلیگمن در کتاب خود به نام (( کودک خوش بین )) پیرامون این مسئله اظهار می دارد : موضوع افسردگی و اختلالات روحی و روانی تغییری جدید و مخرب در زندگی فرزندان امروز است.
و حقیقتا این پدیده بیانگر شروع افسردگی در میان نسل جوان جامعه می باشد و به دنبال آن خطراتی همچون خودکشی ، مصرف مواد مخدر و الکل و افت تحصیلی مشاهده میشود.
کودکانی که با شیوه ی شتابزده ی امروز بزرگ میشوند از کمترین فرصت برای توجه و پرورش از سوی والدین برخوردارند و هرگز نمیتوانند رابطه ی نزدیک و دوستانه ای با والدین خود برقرار کنند تا پیرامون مشکلات اساسی زندگی با آنان به گفتگو و بحث بپردازند.
در این زمان از کودکان درخواست های زیادی می شود و توقع والدین از آنها بیشتر از سنشان است. ماری زیسویک در کتاب خود به برخی از این خواسته های والدین اشاره میکند و آن را مورد بحث و گفتگو قرار می دهد. در دنیای کنونی پدران و مادران فرزندان را در سنین کمتری به مدرسه و پیش دبستانی می فرستند این مسئله سبب ایجاد فشار روحی در کودک میگردد زیرا از لحاظ عاطفی آمادگی تجربه ی ورود به مدرسه و یادگیری را در خود احساس نمیکند.
همچنین تعدادی از کودکان نیز به مهدکودک های شلوغ و زیر استاندارد فرستاده میشوند. این چنین مهدهایی فاقد مربیان با تجربه با حقوق مکفی هستند و هرگز محیط مناسبی برای آموزش دلبندمان نمیباشند. در مدارس به فرزندان تکالیف زیادی داده میشود که با سن و توانایی کودکان مطابقت ندارد و یا در مهدها به جای آموزش مسائل هنری همراه با تفریح و شوخی ، موضوعات علمی و ریاضی آموزش داده میشود که حقیقتا مناسب سن کودکان نیست.
فشارهای مزمن و بیش از حد موجب اختلالات جسمی و روحی در بسیاری از کودکان میگردد. افسردگی یکی از این اختلالات روحی است که میتواند به آشفتگی و ایحاد هرج و مرج در زندگی فرد بینجامد. از نشانه های هشدار دهنده ی این افسردگی ها در دوران کودکی این است که ممکن است علایم تا زمان بلوغ و پس از آن نیز ادامه پیدا کند و ترس های بیمارگونه و اضطراب فرد را دربرمیگیرد.
وجود این مسائل همچنین سبب مشکلات گوارشی و اختلالات جسمی همچون بیماری های قلبی ، فشار خون ، سردردهای میگرنی و حتی سرطان میگردد.
