از طرفی با بروز پدیده چاقی در کودکان مواجه هستیم و از طرف دیگر کارشناسان سلامت می گویند کودکان گاهی به خود گرسنگی می دهند.
آمارها نشان می دهند در سه دهه گذشته، نرخ اضافه وزن برای کودکان ۲ تا ۵ سال و نوجوانان ۱۲ تا ۱۹ سال دو برابر و برای کودکان ۶ تا ۱۱ سال، سه برابر شده است. اما از طرف دیگر، آموزگاران دبستان ها و مدرسه های راهنمایی گله می کنند که اختلال در تغذیه و نرسیدن مواد غذایی کافی به بدن دانش آموزان، یک مشکل جدی در مدرسه های آن هااست. افزون بر این آمارها نشان می دهد که سن آغاز بی اشتهایی از ۱۳ تا ۱۷ سالگی به ۹ تا ۱۲ سالگی رسیده است.
به باور "برایان آلمان"، روانشناس و نویسنده شمار زیادی کتاب درباره تغذیه، همه این ها نشان دهنده درک نادرست کودکان و نوجوانان از تناسب اندام است. بسیاری از نوجوانان تصوری منفی از اندام خود دارند و این تصور نادرست آن ها را به عادت های نادرست غذایی متمایل می کند.
این کارشناس، سه پیشنهاد برای کمک به کودکان و نوجوانان در جهت کاهش برداشت منفی از تناسب بدن ارائه می کند:
* پذیرش. به کودک خود بگویید: "من تو را همین‌گونه که هستی دوست دارم و می پذیرم". یا: "تو می توانی بر روی تناسب اندام یا وزن خود حساس باشی، اما این مسئله نقش کلیدی در احساسات من نسبت به تو ندارد"
* مسئله را بشکافید. تجربه های شخصی خود را با او در میان بگذارید. تجربه های شخصی خود را در رابطه با تصور خود از تناسب بدن تان و فشارهایی که گاه از سوی همسالان و خانواده دراین باره احساس کرده اید یرای کودک بازگو کنید.
* با هم به خرید بروید. برای کودکتان لباس هایی با رنگ ها و مدل های زیبا بخرید تا به بیشتر شدن خودباوری او کمک کنید.
در کنار همه این ها، شیوه برخورد شما با مسئله تناسب اندام، در طرز تلقی کودک از این موضوع بسیار اثرگذار است. اگر شما بیش از اندازه به وزن و تناسب اندام خود حساس باشید، کودک از شما خواهد آموخت. اگر خوردن برخی از مواد غذایی را برای کودک ممنوع کنید، او پرهیز از خوردن را مفید و مثبت تلقی خواهد کرد. هم چنین اگر شما درباره اندام دیگران نظر بدهید، کودک را بیشتر حساس می کنید و باعث می شوید او گمان کند که لاغر بودن او را در نظر دیگران بهتر جلوه می دهد
