نوزادان ۶ ماهه در پاسخ به لالاییها در خود فرو میروند و با دستشان بازی میکنند یا شست خود را مک میزنند و بالعکس، در پاسخ به ترانههای کودکانه، توجه آنها به دنیای بیرون از خودشان معطوف شده و با جست و خیز کردن، تکان دادن پاهایشان و با نگاه مشتاقانه به فردی که این ترانه را میخواند، ظاهراً او را تشویق میکردند که به خواندن شعر ادامه دهد.
این توانایی تشخیص نوع ترانه، احتمالاً از توانایی نوزاد در تشخیص ویژگیهای احساسی قطعهای از موسیقی نشأت میگیرد. باور نکردنی است که این جنبه از ادراک موسیقی، به نظر ذاتی میرسد.