دوستان و خانواده این سؤال را همیشه با اشتیاق مطرح می‌کنند. زیرا عدم توانایی در انجام این کار تا این دوره، می‌تواند یکی از علائم تأخیر در رشد نوزاد باشد. در واقع اگر چه نوزادان بطور میانگین در بین ماه‌های ششم و هفتم شروع به سینه خیز رفتن می‌کنند، ولی این فرآیند آنقدر غیر قابل پیش بینی است که بسیاری از متخصصان و کار‌شناسان رشد کودک حتی آن را یک مرحله مهم در نظر نمی‌گیرند. جای هیچگونه شک و شبهه‌ای نیست که تحقق این مرحله به هماهنگ شدن بسیاری از عوامل پیچیده بستگی دارد. در این مرحله، قشر مخ، حرکت کنترل شده ماهیچه‌ها را از بالا به پایین فعال می‌کند. این فعال سازی ابتدا از شانه‌ها و بازو‌ها شروع شده و سرانجام به پا‌ها می‌رسد. از این رو نوزادان برای حرکت به سمت جلو، دست‌هایشان را به جلو می‌کشند، به طوری که پا‌هایشان پشت سر آن‌ها لَخت و سنگین می‌مانند. زمانی که نوزاد قادر به کنترل نیمهٔ پائینی بدن خود باشد، ممکن است آنقدر در غلت زدن و چهار دست و پا رفتن مهارت پیدا کرده باشد که دیگر نیازی به سینه خیر رفتن نبیند. یا ممکن است برای چند روز سینه خیز برود و بعد با ایستادن و راه رفتن با کمک مبلمان همه را متعجب و شگفت زده کند.
در واقع برخی از نوزادانی که رشد طبیعی دارند، مستقیماً وارد مرحله ایستادن و راه رفتن می‌شوند. نوزاد شما می‌بایست تا سن یک سالگی علائم حرکت را از خود نشان دهد، این علائم می‌تواند به شکل چهار دست و پا رفتن، سینه خیز رفتن، ایستادن و یا راه رفتن باشند. قبل از اینکه نگران عدم تحرک او شوید و او را نزد پزشک ببرید، مدتی صبر کنید.
البته بسیاری از نوزادان چند ماه بعد، با سرعت سینه خیز یا چهار دست و پا می‌روند. از این رو، وقت آن رسیده که (در صورتیکه در خانهٔ دوبلکس زندگی می‌کنید و یا محیط خانه‌تان به نوعی دارای پله می‌باشد) در قسمت‌های بالا و پائین راه پله، در محافظ نصب کنید و زوایای تیز مبلمان را به خوبی بپوشانید.
