کودک وقتی که در شکم مادر است ، تحت تاثیر حالات فیزیکی مادر ، کاملا دگرگون می شود و حالات روانی مادر نیز تاثیری روی او خواهد گذاشت. اما این تاثیر بر خلاف تصور ، مستقیم نیست. به این معنا که اگر مادر زیاد غذا می خورد ، فرزند به خوردن زیاد غذا و یا کم عادت نخواهد کرد.
اگر مادر خشمگین و یا غمگین است ، خشم و غم برخلاف تصور به کودک منتقل نمیشود.
روزی که مادری اصول فیزیکی و یا تغذیه و بهداشت را رعایت نمی کند. در رویان و یا جنین خود میتواند تغییراتی را موجب شود و این تغییرات مربوط به مراحل رشد فیزیکی و روانی کودک است.
به این معنا که اگر هم اکنون کبد یا کلیه ی کودکی در حال ساخته شدن است و دوره ی بحرانی ساخته شدن کبد و کلیه ی او است ، اگر مادر از نظر فیزیکی و روانی مسئله و مشکلی داشته باشد ، کبد و کلیه ی کودک میتواند دچار آسیب شود.
بنابراین در بزرگسالی شما با کودکی رو به رو هستید که مشکل کبد یا کلیه دارد و ریشه ی آن ، اِشکال فیزیکی مادر در آن دوران و بحران و یا زمینه های روانی بوده است.
اگر مادری غمگین و یا خشمگین باشد. این غم و خشم را به فرزندش منتقل نمی کند اما اگر در مراحلی از رشد است که قلب او در حال ساخته شدن است. قلبی که میتواند صد سال به درستی کار کند ، ممکن است که ده یا بیست سال توانایی خودش را از دست بدهد و مشکلات و مسائلی را به وجود بیاورد.
بنابراین در حالی که ارتباط کاملی بین حال فیزیکی و روانی مادر و رویان و جنین وجود دارد ، و حتی بعدا در شیر مادر نیز نمایان میشود ، اما کاملا متفاوت است که ما این رابطه را مستقیم و خطی بدانیم و فرض ما این باشد که چون من غمگین بوده ام و یا عزیزی را از دست داده ام ، فرزندی غمگین و یا افسرده به دنیا آورده ام ؛ در صورتی که این غم و اندوه من نمیتواند به هیچ وجه تاثیری در افسردگی فرزند من ، در آینده داشته باشد.
اما از آنجا که رشد مغز همیشه ادامه دارد و نقش فوق العاده مهمی در زندگی فرزند ما ایفاء می کند ، به ویژه در 5 ماه اول ، رشد مغز با افزایش سلول های مغزی به صورتی که هر دقیقه 250000 سلول مغزی رشد می کند ، به من و شما این هشدار را می دهد که قسمت اصلی و اساسی وجود عزیز ما همیشه مهم هستند ، رعایت نکنیم.
