در برنامه های ورزشی، کودکانی بیشتر مورد توجه و احترام همسالان و والدین قرار می‌گیرند که دیگران را تشویق کرده و نمی‌خواهند مرکز توجه واقع شوند؛ آنها به سختی تلاش کرده و بیش از حد جدی برخورد نمی‌کنند. ورزشکاران دبستانی باید از تجارب خود لذت برده و تلاش کنند، اما قصد آنها نباید فقط برنده شدن باشد.
لذت بردن از بازی
شرکت کردن در برنامه‌های ورزشی، موقعیت خوبی است که کودک تحرک داشته باشد، مهارتهای تازه‌ای بیاموزد، با افراد جدیدی دوست شود و فعالیت مورد علاقۀ خود را دنبال کند. از سوی دیگر فعالیتهای ورزشی زمینه‌ساز رقابتهای تنش‌زا، انتظارات غیرمنطقی، آسیبهای بدنی و سرزنش‌های بازیکنان و اولیا می‌شود.
کودکان امروز بیش از گذشته می‌توانند به فعالیتهای ورزشی بپردازند، اما فشارهای ناشی از آن نیز بسیار زیاد است. امروز لزوم "ورزشکار خوب بودن" بیشتر احساس می‌شود.
خوب است والدین کودکان را به تلاش بیشتر، انضباط و لدت بردن از ورزش تشویق کنند. کودک نباید تیم ورزشی خود را به علت بهترین نبودن، ترک کند. بهترین شدن هدفی است که به طور معمول به ناامیدی می‌انجامد، زیرا تعداد بسیار کمی از ورزشکاران می‌توانند در اوج باشند.
کودک باید دریابد که موفقیت یک تیم، به تلاش تک‌تک اعضای آن بستگی دارد. با گذشت زمان، کودک در کسب مهارتها تبحر می‌یابد اما مهارت باید با تلاش درآمیزد تا نتیجۀ مطلوب به دست آید.
کودک نباید برنده شدن را هدف خود قرار دهد. شناخت استعدادهای منحصربه فرد و خودشناسی، فشار ناشی از رقابتهای ورزشی در سالهای اولیه را کاهش میدهد. اگر کودک از ورزش فعلی خود لذت نمی‌برد، میتواند رشتۀ ورزشی را تغییر دهد.
برپایی مراسم در فعالیتهای ورزشی
فعالیتهای ورزشی به طور معمول با هیجانات زیاد آمیخته است. برپایی مراسم در فعالیتهای ورزشی به برقراری نظم و خویشتن‌داری بازیکنان و تماشاچیان کمک می‌کند.
در حال حاضر برپایی مراسم بیش از پیش اهمیت دارد. تنوع بسیار زیادی در ورزش امروز حاکم است و کودکان می‌توانند از سنین پایین رقابت ورزشی را آغاز کرده و به مدت طولانی تر تمرین کنند.
کودکان احساس می‌کنند اگر به یک تیم خاص راه یابند، ارزش آنها بالا می‌رود. آنها قهرمانان ورزشی را می‌شناسند که مطبوعات اخبار ضد و نقیضی در مورد آنان پخش می‌کند. فشار روحی وارد شده در بازیهای ورزشی و اخبار متفاوت مطبوعات، پیروی از آداب رفتاری مؤدبانه را برای کودک دشوار می‌کند.
ورزش برای کودکان زیر 6 سال
والدین باید به کودک توضیح دهند که برپایی مراسم در فعالیتهای ورزشی، فقط برای پر کردن زمان نیست، این مراسم به ورزشکاران یادآوری می‌کند که متمدن باشند، به دیگران احترام بگذارند و متانت خود را در بازی حفظ کنند. البته رقابت شدید اشکالی ندارد.
ممکن است بازیکنان تیم های مقابل، نسبت به یکدیگر احساس خوبی نداشته باشند. اما برپایی مراسم به اشخاص یادآوری می‌کند که از شعله ور شدن احساسات منفی جلوگیری کنند. مراسمی که کودک به طور معمول در فعالیتهای ورزشی مشاهده می‌کند، به شرح زیر است:
-سرود ملی: در زمان پخش سرود ملی، ادای احترام لازم است. شخص باید بایستد و از صحبت کردن و خندیدن بپرهیزد.
- معرفی: بازیکنان و کاپیتانهای هر دو تیم با هم دست میدهند.
- احترام به داور: تصمیم داور تعیین کننده است، حتی اگر همه با او مخالف باشند.
- پس از خاتمۀ بازی: در انتها، بازیکنان پشت سرهم ایستاده، و اعضای دو تیم باهم دست میدهند و می‌گویند: بازی خوبی بود.
روحیۀ جوانمردی
قدردانی کردن کودک، شروع خوبی برای کسب روحیۀ جوانمردی می‌باشد. لازم است کودک دریابد که شرکت در فعالیتهای ورزشی نوعی امتیاز محسوب می‌شود. انجام فعالیتهای ورزشی نیاز به از خودگذشتگی و همکاری والدین، بازیکنان و مربیان دارد. به ندرت والدین و مربیان ورزشی از نظر مالی تامین می‌شوند. بنابراین حق است که بازیکنان با تشکر صادقانه مربی را خوشحال کنند.
کودک باید نسبت به دیگر بازیکنان تیم نیز احساس قدردانی داشته باشد. او باید به همکاری اعضای تیم توجه کرده، آنها را تشویق کند و بداند که تاثیر مثبت بر روحیۀ بازیکنان باعث موفقیت تیم می‌شود. بهتر است والدین کودک را تشویق کنند تا مطالب مثبتی را که در ذهن دارد، در مورد تیم بگوید: بازی عالی بود و یا تو امروز عالی بازی کردی.
کودک باید با بزرگواری برد و باخت را قبول کرده و در هر دو حالت به بازیکنان تیم حریف تبریک بگوید. زمانی که او برنده می‌شود، نباید رفتار تکبرآمیز داشته باشد. برنده یا بازنده، بهتر است کودک زمین بازی را با قیافه‌ای خوشایند ترک کند.
