گریه راهی برای ارتباط برقرار کردن کودک است. زمانی که نوزاد چیزی می‌خواهد یا به چیزی احتیاج دارد، گریه می‌کند که در بیشتر مواقع علت آن گرسنگی، خیس کردن پوشک یا ناراحت بودن از چیزی است که باید فورا برطرف شود. اما گاهی آنها به دلایل دیگری مانند تغییر مکان یا محیطی ناآشنا گریه سر می‌دهند و این بدین معنی نیست که چیزی اشتباه است.
انواع گریه نوزاد
گریه نوزاد انواع مختلفی دارد و اگر شما نیز با دقت به آن گوش دهید، به الگوی خاص آن پی می‌برید. اگر می‌خواهید بیشتر بدانید، ما در اینجا چند اصل کلی را برایتان آورده‌ایم.
• گریه های شبانه معمولا آهسته و متناوب آغاز و به تدریج بلند می‌شود. شاید صدایی شبیه «اوه» « owh»را در آن تشخیص داده باشید.
• اگر دلیل گریه درد باشد، معمولا صدای گریه او بلند و شبیه جیغ است. کودک بدون نفس کشیدن گریه را سر می‌‌دهد و به سرعت اشک‌هایش سرازیر می‌شود. صدایی شبیه «هِه» «heh» در آن قابل تشخیص است.
• گریه‌های از سر گرسنگی بسیار شبیه گریه‌های خواب است، چیزی شبیه نق زدن. در این مواقع بسیاری از نوزادان صدایی مانند «نِه» «neh» را تولید می‌کنند.
• اگر دلیل گریه نوزاد نفخ باشد، معمولا صدای گریه او بلند خواهد بود، اما نه مانند وقتی که درد می‌کشد یا از چیزی ناراحت است. چیزی شبیه به «هِه» «heh» یا «اِه» «eh» در صدای او قابل تشخیص است.
شاید تشخیص این صداها در ابتدا برایتان سخت باشد اما با کمی دقت به آنها پی خواهید برد. اگر این ترفندها را به کار ببرید، هنگام گریه نوزادتان، استرس و نگرانی کمتری خواهید داشت.
چه زمانی گریه نشان دهنده یک مشکل است؟
پزشکان متخصص اطفال به «منحنی گریه» اشاره می‌کنند که الگوی رشد قابل پیش بینی گریه نوزادان است. گریه نوزادان پس از 1 تا 2 هفته پس از تولد، افزایش می‌یابد و بین هفته‌های 6 تا 8 به بیشترین درجه خود می‌رسد. اگر کودک شما یکریز گریه می‌کند، غیر طبیعی است. در این مواقع این ترفندها را به کار گیرید:
قنداق کردن: کودکتان را در حالی که دست‌هایش رو به پایین است، قنداق کنید. به یاد داشته باشید که همیشه کودکتان را به پشت (طاق باز) بخوابانید.
هیس گفتن: در حالی که نوزاد به پهلو یا طاق باز خوابیده، در گوش او هیس بگویید (یا از صدای یک دستگاه مانند سشوار استفاده کنید).
تاب دادن: نوزاد خود را آهسته تکان دهید.
اگر پس از تمام این کارها، هنوز هم نگران گریه نوزادتان هستید، با پزشک اطفال مشورت کنید.
