محققان میگویند نگران این نباشید که در صورت توجه به گریههای نوزاد باعث لوس شدن او شوید. آرام کردن نوزاد در هفتهٔ سیزدهم کار بسیار عاقلانهای است. وقتی نوازد گریه میکند با بغل کردن و توجه فوری به نیازهای او خیلی زود گریههایش قطع میشود. بنابراین نیازی نیست از توجه خود بکاهید. نوزادی که توجهی به او نشود، بیشتر، بلندتر و طولانیتر گریه میکند. از آنجایی که نوزاد قادر به حرف زدن نیست، با گریه، حرکت و حالتهای چهره، ارتباط برقرار میکند. همین که نیاز او را تشخیص دادید – مانند نیاز به غذا، خواب و یا آرامش – برای رفع آن تمام سعی خود را بکنید. با این کار هر دو خرسند شده و اعتماد او را نسبت به خود جلب میکنید. اعتماد در نظر نوزاد، یعنی اینکه کسی به طور قابل پیش بینی در دسترس او باشد. نوزاد شما وقتی از این مسأله آگاه شود، آرام میگیرد. نوزادی که مورد بیتوجهی والدینش باشد، دچار استرس میشود که این مسأله مانع از رشد مطلوب مغز و جسم او خواهد شد. نوزادانی که احساس امنیت میکنند، در واقع بیشتر میتوانند کاوش کنند و حس کنجکاوی خود را ارضا کنند. نوزاد شما به زودی مدت زمانهای کوتاهی را بدون حضور شما و بدون ناراحتی سپری خواهد کرد.
پاسخ فوری به گریههای ملایم نوزاد، ممکن است باعث تقویت گریه او نیز شود. اما در این مورد فقط خودتان میتوانید تصمیم بگیرید. بهترین شیوهٔ تربیت این است که هنگامی او را از تخت خوابش بلند کنید که نالههای او در حال تبدیل شدن به شیون باشند