در این سن نوزادان عاشق بازی هستند، مخصوصاً بازی‌هایی که شامل چنگ زندن و گرفتن شیء باشد. این نوع بازی‌ها به تقویت مهارت‌های حرکتی ظریفشان کمک می‌کند. یک توپ کوچک و نرم را به آغوش او پرتاب کنید و ببینید که آیا می‌تواند آن را پیدا کند و متقابلاً همان کار را انجام دهد. یک قرقرهٔ بدون نخ را با یک روبان ببندید و آن را جلوی او آویزان کنید؛ به احتمال زیاد سعی می‌کند آن را بگیرد.
البته برای کوچولویتان هر بازی کوچکی یک تجربهٔ آموزشی است. محققان دریافتند که نوزادان بزرگ تری که به طور مرتب با بلوکِ خانه سازی بازی می‌کردند، در تست زبان بهتر از سایر نوزادان همسنشان عمل کردند. همین بازی‌های ساده، رابطهٔ والدین و نوزاد را تقویت کرده و زمان تماشای تلویزیون و یا سایر فعالیت‌هایی که نوزاد را مجذوب خود نمی‌کند، کاهش می‌دهند. همچنین این بازی‌ها ذهن نوزاد را پرورش داده و به او کمک می‌کنند که جهش مغزی جدیدی – فرآیندی که به تکامل مغز کمک می‌کند - داشته باشد.
نوزادتان ممکن است بسیار هدفمند وارد بازی شود؛ برای مثال، شاید متوجه شوید که ابرو‌هایش را در هم برده و ظاهراً خیلی تمرکز کرده است. تمامی این لذت‌ها برای نوزادان ۴ تا ۵ ماهه به لحاظ ذهنی کار سختی است، بنابراین اگر شروع کرد به نق زدن، یعنی اینکه برای الآن دیگر کافی است و نیاز به استراحت یا خواب دارد.
موسیقی در مقابل صحبت کردن
شما نیز مانند تمامی مادران در هر فرهنگ و هر نسلی، هنگامی که نوزادتان را در آغوش گرفته‌اید، متوجه می‌شوید که در حال آواز خواندن برای او هستید. آواز خواندن برای نوزادان، حتی برای نوزادانی که فقط چند دقیقه یا چند ساعت از عمرشان می‌گذرد، به اندازهٔ خود موسیقی جهانگیر است.
ناظران آموزش دیده با انجام یک آزمایش ملاحظه کردند که حرکات بدن یک نوزاد و تثبیت دیداری او، هنگام شنیدن آواز و هنگام صحبت کردن، باهم تفاوت می‌کنند. نتایج نشان می‌دهند در حالی که نوزادان توجه زیادی به هر دو عمل مادر خود داشتند، اما به آواز او توجه مداوم تری نشان دادند تا به سخنانش . این مسأله مخصوصاً زمانی مشهود‌تر است که که حواس نوزاد بیش از حد تحریک شده باشد. بردن او به گوشه‌ای خلوت و ساکت و تاب دادن او در آغوشتان، در حالی که برایش لالایی می‌خوانید، حواس او را هماهنگ کرده و به او کمک می‌کند که کمتر آزرده و عصبانی شود. در چنین مواقعی آواز خواندن برای او بسیار مؤثر‌تر از صحبت کردن با اوست. تحقیقات همچنین نشان می‌دهند که اگر با همان صدای عادّیتان برایشان آواز بخوانید، توجه زیادی نمی‌کنند. اگر با صدایی نازک و با گامهایی آهسته‌تر بخوانید و مخصوصاً زمانی که با احساس می‌خوانید بیشتر لذت می‌برند. نوزادان واقعاً دوست دارند وقتی که برایشان می‌خوانید، چهره و لب‌هایتان را ببینند.
